HELP een hulphond voor Anouk mogelijk maken!

Lieve allemaal,

Wil je me helpen? Bij het mogelijk maken van een onbetaalbare hulphond?

Mijn naam is Anouk, 23 jaar oud. En heb Anorexia en autisme (ASS).

Ik vind het super moeilijk om mijn verhaal te delen, maar ga dit toch doen.

8 jaar geleden is mijn leven op zijn kop komen te staan. Van een creatieve en vrolijke meid, veranderde ik in een meisje dat in haar schulp kroop. Het leven niet meer aan kon.

Ik kreeg de diagnose anorexia. Mijn dagen bestonden uit ziekenhuisbezoeken, opnames, dagbehandelingen, woongroepen, nog meer ziekenhuisopnames en therapieën. Angst, paniek en eenzaamheid.

Leven werd overleven.

Behandelingen sloegen niet aan. Ik wilde zo graag! Maar het lukte me niet om te herstellen. (23 verschillende behandelingen verder). 2,5 jaar geleden kreeg ik te horen dat ik was uitbehandeld, en er vanuit kon gaan dat het niet beter ging worden dan dat het op dat moment was.

De moed zakte mij in de schoenen. Eten ging slechter en ik kon niet werken aan onderliggende problematiek door ondergewicht. Ik ben opnieuw opgenomen in het ziekenhuis, ik voelde me waardeloos. Een zak met botten, waar Anouk al lang niet meer in zat. Ik werd in leven gehouden, maar waarvan de levenslust al lang verdwenen was.

Op dit moment was ik niet alleen aan het vechten tegen mezelf met eetstoornis, maar ook tegen trauma's en angsten.

Ook al had ik op dit moment alles opgegeven, bijna geaccepteerd dat dit het was, zat er ook een deel in mij dat niet begreep waarom ik maar niet van die eetstoornis af kon komen. En had ik de hoop dat wanneer ik dit zou weten, ik wel naar herstel zou kunnen werken.

De gedachte als ik nu op geef, heb ik er dan alles aan gedaan?

Het antwoord: nee.

Ik ben contact gaan zoeken met een coach in Amerika, en iemand die haar methode ook heeft gevolgd.

Ik ben gaan eten! En heb Joep gekregen. Mijn maatje die me hoop en kracht geeft. Ik weet niet wat ik nu zonder hem zou zijn.

Verder is er ontdekt dat ik autisme heb. Hier worstel ik nog veel mee. Maar doordat ik dit nu weet. Snap ik wel waarom het leven voor mij altijd zo ingewikkeld is. En waarom ik me altijd zo anders heb gevoeld.

Ik ontdek steeds meer handvatten om met dingen om te gaan, of hoe aan te pakken.

Mijn droom is om zelfredzaam/zelfstandiger door het leven te kunnen.

Een hulphond kan daarbij helpen! Joep helpt mij nu ook al. Zo geeft hij mij: verantwoordelijkheid, steun en ritme. Tijdens een opleiding tot hulphond kan Joep mij meer ondersteunen in het dagelijkse leven. Maar vooral; mij weer laten deelnemen aan de maatschappij.

Een psychosociale hulphond is wetenschappelijk bewezen helpend, maar wordt helaas nog niet vergoed door de zorgverzekering of gemeente.

Dit is de reden dat ik het traject nog niet eerder aan heb durven gaan.. maar nu toch ga doen.

Wat kan een psychosociale hulphond?

-Hulp bieden bij de normale dingen in het leven. Denk aan: mee naar afspraken, boodschappen, vrienden maken, onder de mensen komen.

-Meer vrijheid bieden: meer alleen (met Joep) op kunnen pakken zonder dat ik daar continu hulpverlening of familie voor nodig heb.

-Deelnemen aan de maatschappij: sociale activiteiten buitenshuis kunnen ondernemen.

-Spanning en paniek op tijd signaleren: zodat hier op tijd naar gehandeld kan worden.

-Personen op afstand houden om zo veiligheid te creëren en paniekaanvallen of extra prikkels te voorkomen.

-Mij uit paniekaanvallen of herbelevingen halen.

-Wekken tijdens nachtmerries.

Helaas is een psychosociale hulphond super duur. En is dit zonder hulp voor mij niet te betalen.

Gelukkig heb ik met mijn spaargeld de eerste €6000 al kunnen bekostigen.

Maar mis ik nog een bedrag van €13000,-

Bedankt voor het lezen.

Als u mijn bericht zo veel mogelijk zou willen delen is dat lief!

Ik heb een instagram account aan gemaakt waar ik updates zal blijven geven genaamd: noekenjoep

Wilt u doneren maar er wel iets voor terug neem ook dan een kijkje op dit Instagram account of

Facebook: https://www.facebook.com/anouk.jansen.54738

TikTok: https://www.tiktok.com/@anoukjansen21?_t=8hk4eTmqaO1&_r=1

for English:

Support and HELP make an assistance dog possible for Anouk.

Dear All,

Do you want to help me? In making an unaffordable assistance dog possible?

My name is Anouk, and I'm 23 years old. And I have Anorexia and Autism.

I find it very difficult to share my story, but I will do so anyway.

8 years ago my life turned upside down. From a creative and cheerful girl, I changed into a girl who crawled into her shell. Couldn't handle life anymore.

I was diagnosed with anorexia. My days consisted of hospital visits, admissions, day treatments, residential groups, even more hospital admissions and therapies. Fear, panic and loneliness.

Living became surviving.

Treatments did not work. I wanted it so bad! But I couldn't recover. (23 different treatments later). 2.5 years ago I was told that I had finished my treatment and could assume that it would not get any better than it was at that moment.

My courage sank. Eating got worse and I could not work on underlying problems due to being underweight. I was admitted to the hospital again, I felt worthless. A bag of bones, which Anouk had not been in for a long time. I was kept alive, but my zest for life had long since disappeared.

At this point, I was not only battling myself with eating disorders, but also trauma and anxiety.

Even though I had given up everything at this point, almost accepted that this was it, there was also a part of me that didn't understand why I couldn't get rid of that eating disorder. And I had the hope that if I knew this, I would be able to work towards recovery.

The thought: if I give up now, have I done everything I can?

The answer: no.

I started contacting a coach in America, and someone who also followed her method.

I went to eat! And I got Joep. My buddy who gives me hope and strength. I don't know what I would be now without him.

It was also discovered that I have autism. I still struggle with this a lot. But because I know this now. I understand why life is always so complicated for me. And why I've always felt so different.

I'm discovering more and more tools to deal with things, or how to approach them.

My dream is to be able to live life more independently.

A service dog can help with that! Joep is already helping me. This is how he gives me: responsibility, support and rhythm. During training as an assistance dog, Joep can support me more in daily life. But most of all; allow me to participate in society again.

A psychosocial assistance dog has been scientifically proven to help, but is unfortunately not yet reimbursed by health insurance or the municipality.

This is the reason why I have not dared to undertake the process before... but am going to do so now.

What can a psychosocial assistance dog do?

Providing help with the normal things in life. Think of: going to appointments, shopping, making friends, socializing.

Offering more freedom: being able to tackle more alone (with Joep) without constantly needing assistance or family.

Participating in society: being able to undertake social activities outside the home.

Identify tension and panic in time: so that this can be acted on in time.

Keep people at a distance to create safety and prevent panic attacks or additional stimuli.

Getting me out of panic attacks or re-experiences.

Waking up during nightmares.

Unfortunately, a psychosocial assistance dog is super expensive. And this is impossible for me to pay without help.

Fortunately, I have already been able to cover the first €6,000 with my savings.

But am I still missing an amount of €13,000?