Inzamelingsactie begrafenis Salvatore Lombardo

UPDATE

Met groot verdriet deel ik mee dat op 8 december jl mijn vader naar zijn hemelse huis is gegaan.

Ik wil nogmaals iedereen bedanken voor alle donaties!!!! We kunnen een heel fijne eredienst voor hem maken en een waardig afscheid waar ik zowel met een traan als met een glimlach straks op terug kan kijken. Enorm bedankt allemaal!!

Waar moet je beginnen bij zoiets als een inzameling? Nou, in ieder geval even meteen in het kort. Mijn vader heeft geen begrafenisverzekering en daardoor kwam ik op het idee om een crowdfund te starten. Op dit moment mag ik nog steeds tijd met hem doorbrengen en ligt hij in het hospice in De Sterrenlanden, maar blijkbaar moet je van te voren alles al regelen en kreeg ik het advies dit vast in orde te maken.

Mijn naam is dus Lisa en ik ben de dochter van Salvatore Lombardo.

Zo'n 2 jaar terug kregen we te horen dat mijn vader kanker heeft. Papil van Vater kanker. Een nare soort diep in de buikholte.

Hij was al zo verzwakt en ziek door de geelzucht en ondervoeding dat hij toen op sterven kwam te liggen, maar zijn wilskracht was zo sterk en ondanks dat de artsen hem opgaven gunde ik hem nog tijd hier bij ons.

Wonder boven wonder, met grote dank aan God onze Vader, knapte hij stukje voor stukje weer op. Een stent werd namelijk geplaatst en langzaam maar zeker kwam hij weer aan.

Waar hij eerst in het hospice lag in Dordrecht mocht hij een tijd later naar de verpleegafdeling in De Sterrenlanden. Zo knapte hij alsmaar verder op en sjeesde al snel met zijn scootmobiel door Dordrecht om de straten daar wederom weer onveilig te maken.

Nog verder opgeknapt bleek hij te goed voor de verpleegafdeling en mocht hij naar een eigen appartement. Wat een heerlijk nieuws was dit. Hij genoot er met volle teugen van.

Maar...kanker is een sluipmoordenaar. Ondertussen groeide de tumor en nam het risico steeds meer toe.

Een paar maanden geleden begon het dan toch...hij werd steeds vaker ziek en begon steeds meer te braken. Eetlust nam af en het ging van kwaad tot erger.

Ik trok meteen aan de bel en schakelde het ziekenhuis weer in.

Na een CT scan bij het Erasmus kregen we het vreselijke nieuws dat de kanker nu volledig was uitgezaaid. De lymfeklieren waren aangetast, uitgezaaid naar borstholte en hals en de tumor zorgde dat de 12vingerige darm verstopt was geraakt. Waardoor hij niet meer kon eten of drinken.

Er werd snel actie ondernomen en er werd een nieuwe stent geplaatst door de maagwand naar de darm. Zodoende zou hij weer kunnen eten en drinken en hopelijk weer wat opknappen voor nog wat kwaliteit van leven.

Dit laatste was deze keer een te grote wens die we los moe(s)ten laten. De kanker zorgt nu voor roet in het eten en mijn vader ligt nu weer in het hospice waar hij zijn laatste dagen/weken doorbrengt.

Het gaat nu ook steeds harder...hij eet en drinkt bijna niet meer en ze merken in het hospice dat hij steeds zwakker begint te worden.

En ja, dan komt er zoveel op je af als enig kind. Een begrafenis regelen....

Ik zal nog iets delen over Salvatore want dat is denk ik wel heel belangrijk in mijn verhaal en vraag.

Als je in Dordrecht woont of in de omstreken dan zul je op de Voorstraat ongetwijfeld wel eens voorbij Ristorante Piccola Italia zijn gekomen. Achter het raam stond dan een klein Italiaantje met pizzadeeg pizzabodems de lucht in te gooien.

Hij was al te vinden in het restaurant vanaf, ik denk, 1981. Na al die jaren werd Salvatore toch eigenlijk wel onder andere een onderdeel van het stadsgezicht.

Als hij niet pizza's aan het bakken was kon je hem wel even op terras vinden met een peukie en groette hij iedereen die over de Voorstraat liep vriendelijk met zijn heerlijk Italiaanse accent.

Ja, na zoveel jaar in Dordrecht bij hetzelfde restaurant had hij een hele fanbase die kwam voor zijn pizza's en lekkere eten. Én voor zijn ontzettende gastvrijheid en warmte!

Grapjes maken, discussiëren over politiek, peukie roken, lekker eten en drinken, fietsen, orgel spelen en luisteren, genieten van van alles en nog wat typeert hem.

Het was en is een bijzondere verschijning en een lieve man.

Als dochter was dit nogal eens lastig. De mensen die ons van dichtbij kennen weten dat mijn leven met hem alles behalve makkelijk was en dat ook dat een onderdeel is die ik niets anders kan dan delen want dat is ook o.a. een reden waarom ik deze crowdfund opstart.

Mijn ouders waren jong gescheiden en ik moest het vaak doen zonder zijn aanwezigheid, maar als ik hem zag dan was ik het gelukkigste meisje op aarde.

Hij had zo zijn manier van leven en stond altijd in het hier en nu. Maakte zich nergens druk om dan wat er die dag op zijn pad kwam.

Dit zorgde er ook voor dat hij niet nadacht over een uitvaartverzekering of welke verzekering dan ook. Och, ik heb hem meermaals uit de rats moeten helpen met schulden of andere zaken die niet op orde waren.

Maar heb dit altijd met enorme liefde voor hem gedaan. Ik zeg het dus ook absoluut niet om hem in een kwaad daglicht te stellen, maar als iemand vraagt om een donatie wil je ook wel weten waarom je erin zou willen investeren.

Een tijdje geleden kwam er dus ook uit dat hij geen uitvaartverzekering had afgesloten en er dus ook totaal geen potje is voor een uitvaart.

Ik heb meteen actie ondernomen en heb ervoor gezorgd dat er iedere maand iets werd weggezet, maar naast de schulden die er waren konden dit geen grote bedragen worden.

En ja, dan kom je als kind met de rekening te zitten, letterlijk en figuurlijk.

Ik zou zo ontzettend graag mijn vader, en jullie hartelijke Pizzabakker, een mooi afscheid willen geven en anderen ook in de gelegenheid willen stellen hier een onderdeel van te zijn en ook bij een afscheid aanwezig te kunnen zijn, maar dit gaat mij zonder hulp van donateurs niet lukken.

Ik doe daarom een beroep op iedereen die hem kent, en ook als je hem niet kent dan ben je van harte welkom een hart onder de riem te steken middels een donatie als bovenstaande je aanspreekt, om een kleine bijdrage te leveren. Alle beetjes helpen hopelijk in het verzorgen van een mooie uitvaart waarmee ik hem kan eren als vader!

Op het moment van schrijven ligt hij nog in het hospice en breng ik zoveel mogelijk tijd met hem door. Hoe lang het nog zal duren kan de arts niet zeggen, maar mij werd verteld toch alvast e.e.a. in gang te zetten.

Mocht je geraakt zijn door mijn verhaal en verzoek dan wil ik je bij deze vast enorm danken voor je donatie!!!!

Lieve groet,

Lisa Pouw-Lombardo