Een nieuw begin na de roofmoord op mijn vader

Op 19 maart 2017 kwam mijn vader om het leven bij een roofmoord. De impact hiervan op mij en mijn gezin is gigantisch. Net voordat deze gebeurtenis ons leven op zijn kop zette, maakten mijn vrouw en ik onze droom waar en kochten een oude opknapboerderij. Helaas hebben we veel financiële en emotionele schade opgelopen als gevolg van de roofmoord. Daardoor leven we nu al bijna 5 jaar in een huis dat niet af is, een constante herinnering aan deze traumatische gebeurtenis. Met deze fundraiser hoop ik €40,000 op te halen, zodat mijn vrouw en ik en onze dochter van ruim zeven maanden uit de constante (financiële) zorgen zijn, ons huis een veilige plek is voor ons kindje en wij op dit vlak door kunnen met ons leven. Iedere bijdrage is ontzettend welkom. Dank je wel.

 

Om te beginnen: mijn vader liep in 1982 (2 jaar na mijn geboorte) zware hersenbeschadiging op toen hij werd aangereden door een dronken chauffeur. Hij had hierdoor een oordeels- en kritiekstoornis waardoor hij kwetsbaar was. Hij kon de gevolgen van zijn daden niet goed overzien en kon moeilijk onderscheid maken tussen goed en slecht. Ik heb hem, als zijn enige kind, zo goed en kwaad als het ging geprobeerd te beschermen, maar intussen kwam hij wel vaak in de (geld)problemen en moest ik vaak ingrijpen of puinruimen. Helaas was hij volgens hulporganisaties 'te goed' voor gedwongen hulp en vond hij zelf dat hij geen hulp nodig had. 

 

Uiteindelijk kwam hij met de verkeerde mensen in aanraking die misbruik van hem maakten. Ze maakten hem wijs dat hij er goed aan deed een hennepkwekerij op zolder te plaatsen. En toen ik - na eeuwig op hem inpraten - hem zover had er mee te stoppen, heeft de verstrekker opdracht gegeven tot een ripdeal (een overval met in dit geval als doel mijn vader te intimideren en te dwingen door te blijven gaan met deze praktijken). Deze overval door vier personen is zeer gewelddadig verlopen. Mijn vader is tijdens de overval op een gruwelijke manier aan het letsel overleden. 

 

In een interview met Omroep Zeeland vertelde ik in 2018 hoe wij de eerste anderhalf jaar na de roofmoord hebben ervaren en wat de impact is geweest, klik hier voor het interview (tekst, videofragmenten en het volledige interview als spraakfragment). Met de Volkskrant spraken we over wat de roofmoord met ons (en onze relatie) heeft gedaan, de podcast luister je hier .

 

Wat wij hebben meegemaakt

Op 20 maart 2017 ging laat op de avond de deurbel. De politie stond voor de deur met de directe boodschap: "uw vader is dood". We waren in een slechte film beland. Mijn vader was bij een misdrijf om het leven gekomen. De weken erna zijn als een waas voorbij gegaan: ik heb mijn vader moeten identificeren die nauwelijks herkenbaar was, wij zijn verhoord als getuigen en we kregen de sleutel van zijn huis waar we zelf de bloedvlekken en overige sporen hebben moeten opruimen. En dat terwijl we het eerste half jaar nog niet wisten hoe hij om het leven was gekomen, waarom hij was gedood en we niet genoeg informatie hadden om te beseffen dat wij zelf niet in gevaar waren. Toen de verdachten waren gearresteerd kwam er meer informatie vrij via de media en uiteindelijk kwam bij de rechtszittingen (waarbij we stuk voor stuk aanwezig waren) stukjes informatie vrij. Zo kwamen we er pas anderhalf jaar na mijn vaders dood achter wat zijn werkelijke sterfdatum was. Dit alles was voor ons zeer traumatisch. 

De gevolgen voor ons
Momenteel loopt het hoger beroep nog van deze zaak. Het is voorlopig dus nog niet voorbij. En wij hebben flinke schade opgelopen. Wij zijn beiden aanpakkers en hebben geprobeerd de schouders eronder te zetten. Maar een jaar na de roofmoord kwamen we als gevolg ervan allebei met een burn-out thuis te zitten. Ik kon op mijn toenmalige werk rustig weer re-integreren, maar mijn vrouw had een tijdelijk contract en heeft nog steeds niet de energie om bij een nieuwe werkgever op te starten. We hebben beiden chronische vermoeidheidsklachten, omdat de omstandigheden het niet toelieten om afstand te nemen van de oorzaak van de burn-out. Verder liepen we flinke financiële schade op. We woonden koud een maand in onze opknapboerderij (waar heel veel (constructie)werk aan moe(s)t gebeuren) toen de politie voor de deur stond. We deden vrijwel alles zelf en dat zouden we ook zijn blijven doen. Maar door het voorval, werden we gedwongen bepaalde dringende klussen uit te besteden. De kosten liepen dermate snel op dat we heel snel door ons toch al krappe bouw- en spaarbudget heen waren. En met de verminderde inkomsten, lukt het niet om te sparen. 

De onafgemaakte droom als constante herinnering
De afgelopen jaren hebben we geprobeerd onze schouders eronder te zetten. Door weekenden en avonden door te pakken en zo toch maar klussen gedaan te krijgen. Maar we merken dat het ons niet meer lukt. We zijn moe gestreden en zo enorm toe aan rust. Onze - door de roofmoord - uitgestelde droom om samen aan kinderen te beginnen, is dit jaar in juni uitgekomen. We besloten dat het tijd was voor positiviteit en een nieuw begin. Maar met een kleine meid is de noodzaak om het huis af en veilig te maken groter en zijn de tijd en fondsen schaarser. Elke keer als we om ons heen kijken en klussen zien die nog moeten gebeuren, blijft dit een constante herinnering aan de roofmoord op mijn vader, aan de ellende die we hebben moeten meemaken. En aan het feit dat onze strijd nog niet voorbij is, dat we onze schouders eronder moeten blijven zetten. Het enige wat we nu willen is stappen vooruit blijven zetten zonder ons constant (financiële) zorgen te hoeven maken. Zonder flinke financiële stress en de zorgen dat ons kindje niet veilig door ons huis kan kruipen als ze eenmaal zover is.

 

Wat willen we met het geld doen?

Van het opgebrachte geld is het doel om op een zo kort mogelijke termijn de verbouwing van ons huis in de basis af te maken. Hiermee wordt het een veilige omgeving voor ons dochtertje en een rustpunt voor ons alledrie. Dat houdt in dat we op de benedenverdieping de bijkeuken, badkamer en garage verbouwen, een kapotte schuifpui vervangen en vochtproblemen en schimmelvorming aanpakken. Op de bovenverdieping moeten onze slaapkamer, de badkamer en de wc nog worden gerealiseerd.
  
Elke bijdage is welkom
Ik realiseer me  dat dit een enorm bedrag is. Iedere dag sta ik er bij stil hoe onhaalbaar het voor ons is om dit nu zelf bij elkaar te krijgen. Maar na ruim vijf jaar doorploeteren, heb ik besloten op deze manier hulp te vragen. Zodat we deze essentiële klussen zoveel mogelijk kunnen uitbesteden. Zodat onze energie weer naar positieve dingen kan gaan, zoals onze prachtige dochter. Dat zij zorgeloos in een veilig en warm (t)huis mag opgroeien.

Ook namens mijn lieve vrouw en dochter bedank ik je enorm voor het lezen van mijn verhaal en - als je het kunt missen - voor je bijdrage. Het betekent enorm veel voor ons.

Hartelijk en warme groet,
Edwin