Een verhaal over geroofd Joods vastgoed

Ik ga jullie iets vragen wat ik uiterst oncomfortabel vind maar wat wel nodig is.

Momenteel ben ik aan het afstuderen aan de Fontys Hogeschool voor Journalistiek. Daarvoor ben ik bezig met een artikel over geroofde woningen van Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog in Grave (Noord-Brabant).

De Joodse gemeenschap in Grave was niet groot. Tijdens de oorlog is iedereen vertrokken, overleden of gedeporteerd en vermoord. Niemand kwam meer terug en dat betekende het einde van de Joodse gemeenschap in Grave. De kleindochter van een van hen heeft de oorlog wel overleefd en leeft nog steeds, in Israël. De inmiddels 96-jarige mevrouw heeft nog veel herinneringen aan haar opa en oma in Grave, waar ze iedere vakantie op bezoek ging. Die herinneringen zijn een belangrijke schakel in mijn artikel.

Voor mijn artikel is het dus belangrijk dat ik naar Israël ga zodat zij haar herinneringen met mij kan delen. Je kunt je voorstellen dat zulke beladen onderwerpen beter besproken worden als je tegenover elkaar zit. Via de telefoon is het lastig om een emotionele connectie aan te gaan.

Hiervoor vraag ik jullie om hulp. Als je het belangrijk vindt dat de verhalen van de oorlog verteld blijven worden, en je kunt het missen, zou je mij willen helpen om deze reis te bekostigen? Daarmee help je mij met afstuderen, waarvoor ik je eeuwig dankbaar ben, maar nog belangrijker: je draagt bij aan het doorvertellen van deze verhalen.