Help Mijke aan een hulphond!

Hoi hoi,

Wat leuk dat je een kijkje neemt. Ik ben Mijke Oudshoorn, 22 jaar, ik woon in Nieuwegein én… ik heb jouw hulp nodig.

Wat is er aan de hand? Nou, ik heb een aantal zware jaren achter de rug. Sinds mijn veertiende struggle ik namelijk met ernstige psychische klachten. Een eetstoornis, zelfbeschadiging, crisisopnamen, therapieën… ik heb het allemaal gehad en gezien. En nog steeds gaat het moeizaam. Maar er is vooruitgang.. heel langzaam, stapje voor stapje, maar toch. Ik begin steeds meer te leven in plaats van te overleven. Durf steeds meer een beetje het echte leven in te stappen. Een voorbeeld? In juni ga ik voor het eerst zelfstandig wonen!

Bij de stappen die ik neem heb ik hulp nodig… van mijn familie, van vrienden, van begeleiders en therapeuten. Allemaal even waardevol. Maar dat blijven vaak momenten. Daarom wil ik die stappen zetten met een permanent 'maatje'… een hulphond!

Zo'n hond is fantastisch: het leert bijvoorbeeld mijn spanningen te herkennen en daarop in te spelen. Het kan mij uit dissociaties halen en mij wakker maken als ik een nachtmerrie heb. Daarnaast krijg ik de verantwoordelijkheid over 'mijn' hond. Hoe mooi is dat?

Nog mooier: ik ga mijn pup – samen met de organisatie Hond-Kat - zélf opleiden. Maar die begeleiding kost geld… best veel geld. En daar heb ik jullie hulp voor nodig.

Ik vraag jullie dan ook de training van mijn nieuwe pup mogelijk te maken. Met jullie hulp kan ik deze stap namelijk eindelijk maken. Het hoeft niet veel te zijn, alle kleine beetjes helpen. Maar ik vraag jullie met alle liefde of jullie mijn droom willen helpen laten uitkomen. Mijn droom om weer te leven, met mijn nieuwe beste vriend, mijn hulphond.

Steun ons en doneer alsjeblieft! Alvast super bedankt!

De opbrengst wordt beheerd door mijn moeder (Froukje Post).


Wil je meer weten over mijn situatie en de stappen die ik ga zetten? Lees dan verder…

Mijn verhaal begint op mijn veertiende. Toen begonnen de psychische klachten. Naast anorexia en een depressie heb ik ook persoonlijkheidsstoornissen. Jaren van opnames, therapie, medicatie en nog veel meer, volgden. Ik verhuisde zelfs van Utrecht naar Den Haag voor een klinische behandeling. Alles om maar te kunnen herstellen. Het gaat met ups en downs. Van weken op een gesloten afdeling vanwege suïcidaliteit naar dagen dat ik me goed voel, echt goed. Maar lang duurt dat nooit en heeft het ook nooit geduurd.

Zoals gezegd: gelukkig is er wel langzaam vooruitgang. Ik durf steeds meer een beetje het echte leven in te stappen. Het blijft een struggle, maar ik maak stappen. Ik kom steeds een stukje dichterbij. Maar ik kan dit nog niet alleen. Ik wil dit gaan doen samen met mijn hulphond.

Ik woon nu 'beschermd' in Nieuwegein, in een huis met twee andere meiden. In een huizenblok met veel meer mensen die begeleiding nodig hebben. In juni maak ik een belangrijke stap naar meer zelfstandigheid: ik ga verhuizen naar een plek voor mijzelf met mijn hond. Dit is een ontzettend grote en spannende stap.  Maar met het vooruitzicht dat mijn pup er dan ook is, weet ik dat dit mij gaat lukken. Ik heb er vertrouwen in. Geloof in mijn herstel.

Samen met de organisatie Hond-Kat ga ik mijn pup opleiden. Ik vind het fantastisch dat ik zelf zo'n grote rol speel in het opleiden van mijn hond en kan niet wachten om te beginnen.
Samen leren we om te gaan met de voor mij zo moeilijke dingen van het leven. Zo leert mijn hond mijn spanning te herkennen en daar op in te springen. Herken ik de signalen van mijn hond en werken we samen aan herstel.

Ik wil je bedanken voor het lezen van mijn verhaal en ik hoop op je steun. Mocht je nog vragen hebben of verder informatie willen dan kun je mij altijd een berichtje sturen. Delen van de actie wordt gewaardeerd.

Wil je weten hoe het verder met mij en mijn hulphond gaat? Volg ons op Instagram om onze vorderingen te zien: @assistancedogblue

(Dit is de hond van mijn ouders Jip :).