Help ons moeders zelfgebouwde huis te behouden

*English below

We hadden hier eerst een uitgebreid verhaal staan over het noodlottige ongeval van onze moeder. Maar we merken dat het voor ons veel te vroeg is om het hele verhaal online te delen en we daardoor niet de ruimte nemen om te rouwen. We hebben er daarom voor gekozen om het verhaal beknopter op te schrijven en meer privé te houden. We hopen op jullie begrip. Mochten er vragen zijn, mag je uiteraard altijd een berichtje doen.

Help ons het huis dat onze moeder zelf gebouwd heeft te behouden.

‘Ik ga even naar het tuincentrum, tot straks!’, waren de laatste woorden van mijn moeder op zaterdag 6 juli. Enkele momenten later hoorden we sirenes. Mijn oom, die die dag de buitenkant van het huis aan het verven was, kwam binnen en zei dat er een ongeluk was gebeurd met onze moeder. In paniek reden mijn zusje en ik naar de plek waar het is gebeurd.

De ambulances, politieauto’s, brandweerwagens en een traumahelikopter waren niet te missen. We renden naar de plek van het ongeluk, maar werden tegengehouden. We wisten niet hoe het met haar ging. In eerste instantie leek het mee te vallen. Maar niet veel later kregen we te horen dat ze buiten bewustzijn was en met spoed naar het ziekenhuis moest worden gebracht. In het ziekenhuis werden we opgewacht door drie artsen met ernstige gezichten. Door de klap had mijn moeder een schedelbreuk en ernstige bloedingen in de hersenen. Het zag er niet goed uit, maar wij hielden hoop. Onze moeder was een sterke vrouw, we dachten dat ze dit kon overwinnen. Helaas waren haar verwondingen zo ernstig dat ze een week later overleed.

Mijn moeder was een hele sterke, liefdevolle, positieve vrouw. Ze heeft het niet makkelijk gehad in haar leven. Ze was onze moeder en vader in één. Ze heeft altijd heel hard gewerkt om ons alles te geven. Als timmervrouw en later in diverse functies binnen hetzelfde bouwbedrijf. Alles in haar leven deed ze voor haar kinderen. En een eigen huis was dan ook waar ze zo van droomde. Van al haar spaargeld heeft ze haar eigen paleisje met haar eigen handen gebouwd. Ze heeft een jaar lang in een keet naast het bouwterrein gewoond en is dag en nacht bezig geweest om haar huis te bouwen. Dit deed ze naast haar 40-urige werkweek. Eindelijk was het af en kon ze er van genieten. Helaas was het haar niet gegund.

Mijn zusje woonde met mijn moeder samen en kan de hypotheek niet in zijn geheel overnemen. We hebben gekeken naar allerlei mogelijkheden voor overname van de hypotheek, maar dit blijkt erg lastig te zijn. Daarnaast moet er ook nog erfbelasting betaald worden. Als we al ons geld op een hoop leggen, komen we een eind, maar helaas niet ver genoeg. Het huis is niet zomaar een huis voor ons; het is een tastbare herinnering aan de liefde, het harde werk en de opofferingen van onze moeder. Het is een plek waar we haar aanwezigheid nog steeds voelen, waar elke hoek en elke plank ons aan haar herinnert.

Wij willen dit huis heel graag behouden omdat dit huis onze moeder is en wij niet willen dat mijn zusje geen eigen plek meer heeft om te wonen. Alles ademt mijn moeder. Ze wilde zo graag iets voor ons creëren, een veilige haven die we nu dreigen te verliezen. Het idee dat we dit huis moeten opgeven, voelt als het opnieuw verliezen van haar.

Daarom vragen we om jullie hulp. Elke donatie, groot of klein, helpt ons om het huis te behouden en de herinnering aan onze moeder levend te houden. Dit huis is haar nalatenschap en een bron van troost voor ons in deze moeilijke tijd.

Vanuit de grond van ons hart, dank jullie wel voor jullie steun en medeleven. Samen kunnen we ervoor zorgen dat haar droom en liefde blijven voortleven.

————————————————————————

We used to have an extensive story here about our mother's fatal accident. But we notice that it is far too early for us to share the whole story online. We notice that this means we do not take the space to grieve. We have therefore chosen to write the story more concisely and keep it more private. We hope for your understanding. If you have any questions, you can always send us a message.

Help Us Preserve the House Our Mother Built Herself

"I’m just going to the garden center, see you soon!" were the last words my mother said on Saturday, July 6. Moments later, we heard sirens. My uncle, who was painting the outside of the house that day, came inside and said that an accident had happened to our mother. In a panic, my sister and I drove to the place where the accident had happenend.

The ambulances, police cars, fire trucks, and a trauma helicopter were impossible to miss. We ran to the scene of the accident, but we were stopped. We didn't know how she was doing. Initially, it seemed like it wasn't too bad. But not much later, we were told that she was unconscious and needed to be rushed to the hospital. At the hospital, we were met by three doctors with serious expressions. Due to the impact of the accident, my mother had a skull fracture and severe bleeding in the brain. It didn't look good, but we held on to hope. Our mother was a strong woman, and we thought she could overcome this. Unfortunately, her injuries were so severe that she passed away a week later.

My mother was a very strong, loving, positive woman. She hasn't had it easy in her life. She was our mother and father in one. She has always worked very hard to give us everything. As a carpenter and later in various positions within the same construction company. She did everything in her life for her children. And having her own house was what she dreamed of. She used all her savings to build her own palace with her own hands. She lived in a shack next to the construction site for a year and worked day and night to build her house. Finally it was finished and she could enjoy it. Unfortunately it was not granted to her.

My sister lived with my mother and cannot take over the mortgage. We have looked at all kinds of options for taking over the mortgage, but this appears to be very difficult. In addition, inheritance tax must also be paid. If we put all our money together, we can get quite far, but unfortunately not far enough. The house is not just a house to us; it is a tangible reminder of our mother's love, hard work and sacrifices. It is a place where we still feel her presence, where every corner and every plank reminds us of her.

We really want to keep this house because this house is our mother and we don't want my sister to end up on the street. She wanted so badly to create something for us, a safe haven that we are now in danger of losing. The idea of ​​giving up this house feels like losing her all over again.

That's why we're asking for your help. Every donation, large or small, helps us maintain the house and keep our mother's memory alive. This house is her legacy and a source of comfort to us during this difficult time.

From the bottom of our hearts, thank you for your support and compassion. Together we can ensure that her dream and love continue to live on.