Jeugdhuis De Klup Hoegaarden

Op 27 juni 2024 namen we afscheid van ons geliefde jeugdhuis. Op drie uur tijd werd ons levenswerk volledig van de kaart geveegd. We zagen onze thuis in vlammen opgaan. We blijven verweesd achter. We zijn alles kwijt.

Onze klupfamilie is sterker dan ooit. De steun is overweldigend. We come back stronger! Daarvoor kunnen we alle hulp goed gebruiken. We zijn dankbaar voor elke bijdrage, hoe klein ook. Jaren aan materiaal is in de brand gebleven en stap voor stap gaan we aan de slag om een nieuwe thuis te bouwen voor onze 300 kids, jongeren en alle andere generaties.

Voor wie graag onze afscheidsbrief wil lezen:

Liefste jeugdhuis De Klup Tiensestraat

This is your captain speaking.

13 jaar geleden, in 2011, ontmoetten we elkaar. Met een bang hartje kwamen we een gebouw binnen dat voor ons nog heel vreemd aanvoelde. Van jeugdhuis was er toen nog niet veel sprake, want jij diende als cafetaria van de sporthal. Met man en macht werd er gewerkt, geverfd en geklust. Aan een sneltempo vormden we jou om tot ons eigen stekje. Dankbaar dat jij voor ons klaarstond.

Jaren gingen voorbij en meer en meer werd jij onze thuis. Zonder er toen bij stil te staan, was jij er altijd voor ons. De geheimen die je meedroeg, de momenten die we bij jou beleefden. Je was er in de allerleukste tijden, maar ook stond je er wanneer we troost nodig hadden.

Zoals mijn mama vaak zegt: “Dat is ongelofelijk wat jullie hebben, dat is uniek.” Soms denken we daar niet genoeg over na. We zijn opgegroeid met jou, groot geworden. Jij gaf ons vriendschappen, herinneringen, momenten om te koesteren. Jij gaf ons verbondenheid, warmte, een veilige thuishaven en een plaats om ergens bij te horen.

In 2021 werd ik voorzitter. Na 10 jaar dansles geven en al meer dan 20 jaar deel te zijn van De Klup, ging ik een nieuwe uitdaging aan. En jij weet evengoed als ik, dat ik al veel gevloekt heb. Dat ik al vaak heb afgevraagd: “Waarom doe ik dit?” Want de verantwoordelijkheid is groot en het werk dat erbij komt is als een tweede job. Maar jij was er altijd om me te helpen. De uren dansen in elkaar steken onder ons twee, talloze keren evenementen en activiteiten voorbereiden, samen de kids entertainen. En laat dat nu de reden zijn waarom ik dit doe. De kinderen een warme plaats geven, waar zij kunnen ontplooien en opgroeien. Waar families tradities doorgeven en kinderen een plaats vinden om ergens bij te horen. Hun onvergetelijke herinneringen geven, vriendschappen voor het leven, hun mee laten opgroeien in de beste versie van zichzelf. En jij was er telkens van op de eerste rij bij. Het team dat ons hier ondersteunt en elke dag klaar staat. Het team dat al onze dromen mee waar maakte, wat moesten we doen zonder hen? Van jong tot oud, jij toonde ons hoe ongelofelijk sterk we allemaal samen zijn als team. Jij hebt ons getoond wat we allemaal in ons mars hebben. Jij toonde ons wat we allemaal samen kunnen bereiken. De inzet, het enthousiasme, het harde werk van iedereen, allemaal voor en door jou.

De laatste 2 jaar gingen we verder renoveren. Jij verdiende dat. Jij was onze thuis en die moest tot in de puntjes in orde zijn. Wij wouden er voor jou staan, net zoals jij er voor ons was. Een nieuwe keuken, een nieuwe toog, nieuwe muren, meer sfeer en gezelligheid, … Onze plannen waren groots. Maar het mocht niet zijn…

Jij ontving ons met open armen, jij liet ons onszelf zijn en jij lachte van op de achtergrond mee. Jij zag liefde en leed, je zag generaties kinderen, maar je was er ook als we afscheid moesten nemen.

Gisteren, 27 juni 2024, is een zwarte dag voor jeugdhuis De Klup. Van op de eerste rij zagen we jou in vlammen opgaan. Tranen, ongelofelijk veel tranen. Harten die bloedden, verslagenheid. Aan de grond genageld, radeloos. Er zijn geen woorden om uit te drukken hoeveel pijn dat doet. Er zijn geen woorden om de leegte die jij achterlaat, te vullen. Hoe moet het nu verder? We waren zo goed bezig, we waren zo een goed team!

Maar tegelijkertijd leerde je me gisteren de allerbelangrijkste les. Een jeugdhuis verbindt mensen. En op jouw allerlaatste dag, toen de vlammen jou deden verdwijnen, was de verbondenheid nog nooit zo groot. Samen namen we afscheid van jou, samen stonden we je bij in je laatste momenten. Tranen, knuffels, … troost. De steunbetuigingen, de verenigingen die in de bres springen om ons te helpen, de ontelbaar veel mensen die met ons mee leven en ook pijn voelen. Zelfs op je laatste momenten heb je ons getoond wat een ongelofelijke band we hebben en wat een sterk front we zijn. Zoveel mensen hebben een geschiedenis met jou, zoveel mensen roepen nu herinneringen op. Bedankt voor deze les, bedankt om ons dit te laten voelen.

Vandaag ben je weg. Alles is weg. Alles wat we in 13 jaar hebben opgebouwd, is verdwenen. Maar de band in sterker dan ooit. De herinneringen zullen altijd blijven en de warmte die jij ons gegeven hebt, zal ik altijd blijven voelen.

De toekomst is wazig en momenteel weten we niet hoe het verder moet. De danslessen, onze evenementen en activiteiten, alle plannen die we hadden…. Alle kids die vragen: “Kunnen we nu niet meer spelen in De Klup?” Ons kluphart is gebroken en in zijn diepste ziel geraakt. Maar als jij mij gisteren één ding hebt geleerd: De Klup was, De Klup is en De Klup komt terug. Misschien maakte jij ons gisteren wel sterker dan ooit, als team, als mensen, als familie.

Bedankt voor alle momenten, bedankt om er altijd te zijn. Wij nemen je mee in ons hart. Jij was en bent ons levenswerk.

De Klup Tiensestraat 2011 – 2024

Jouw voorzitter, jouw grootste fan.