L'ecole Norbet

Ik ben Adil El Marnissi en 16 april ga ik de marathon van Rotterdam lopen. Van jongs af aan wilde ik dit altijd al doen. Ik weet nog zo goed hoe ik de renners achter mijn straat aanmoedigde toen ze het rondje om het Kralingse Bos rende. Nu, op mijn 21e, ga ik de marathon zelf lopen. Het zal mij voldoening geven als ik de marathon op deze leeftijd in een goede tijd kan uitlopen (3 uur en 30 minuten). Ik ben erg gemotiveerd, maar wat mij extra motiveert om deze marathon uit te lopen, is het project waarvoor ik ren: L’ecole Norbet.

Vicini

Het afgelopen jaar heb ik negen maanden lang bij Vicini gewerkt, een groot Italiaans restaurant midden in Rotterdam-Kralingen. Op een dag kwam er een vrouw langs met haar schoonzus. Zij vroegen mij na een kort gesprekje of ik van Marokkaanse komaf ben. Dit wordt mij wel vaker gevraagd en daarom had ik op dat moment niet meteen door dat hierna nog een mooi en aangrijpend verhaal kwam. Ze begon namelijk te vertellen over haar zoon die die dag toevallig jarig zou zijn geweest. Haar zoon, genaamd Norbet is in 1998 overleden aan de gevolgen van de spierziekte van Duchenne. Maar wat heeft haar zoon te maken met Marokko? En waarom was dit verhaal zo aangrijpend?

Marokko

Norbet had de spierziekte van Duchenne. Kinderen met deze ziekte missen een stofje wat ervoor zorgt dat je spieren stevig blijven. Norbet en zijn gezin gingen een keer op vakantie naar Marokko en hij had het daar heel erg naar zijn zin. Niet alleen vanwege de grote behulpzaamheid van de Marokkanen, maar ook door de aangename warme temperatuur. Hierdoor functioneren de spieren van Norbet beter. Norbert en zijn ouders zijn daarna ook vaker op vakantie naar Marokko geweest. Sterker nog, het bleef voor hem niet alleen bij vakanties, maar hij studeerde daar ook af aan de universiteit van Rabat.

Alleen

Toen Norbet begon te studeren viel het hem op dat er niemand anders op de universiteit van Rabat in een rolstoel zat, ook de toegankelijkheid voor iemand met een rolstoel was niet zo top geregeld. Dit vond hij heel erg, want ook in Marokko zijn er genoeg mensen met een lichamelijke beperking. Maar voor deze groep is er geen plek in het onderwijs, Norbet wilde hier verandering in brengen, zijn droom was om een school te bouwen in Marokko voor mensen met een beperking. Helaas kon Norbet deze droom niet laten uitkomen, althans hij niet. Toen zijn moeder na zijn overlijden een boek vond waarin hij deze droom omschreef wist ze het meteen, zij gaat ervoor zorgen dat Norbet’s droom uitkomt.

L’ecole Norbet

Door middel van sponsoracties in het verleden en de hulp van een professor uit Marokko is het de moeder van Norbet gelukt om een school voor gehandicapte kinderen neer te te starten. In 2010 is deze school geopend en inmiddels is de school ook door het ministerie van Onderwijs in Marokko erkend als een school waar de kinderen kunnen profiteren van goed onderwijs. Nu is er zelfs een plan voor een tweede school en daar zou ik graag een steentje aan willen bijdragen. Met het geld dat ik ga ophalen wil ik verschillende voorzieningen van de school bekostigen. Denk aan boeken, schriften, speelgoed, medicijnen en andere benodigdheden die kinderen op l’ecole Norbet kunnen gebruiken. Ik hoop dat jullie mij daarin willen helpen!

Hier nog een mini-docu van de NPO over project L’ecole Norbet

https://m.youtube.com/watch?v=6hs9_rKyrFA