Lúthien de bionische kat

Hallo, mijn naam is Hans en ik ben het trotse personeel van maar liefst vier katten. Dat was niet helemaal gepland.

Anderhalf jaar geleden heb ik mijn enige poes na 15 mooie jaren moeten laten inslapen. Toen werd het erg stil en eenzaam in huis, en mede daardoor belandde ik in een depressie. In juni vorig jaar nam ik de poes van de buren over; zij gingen verhuizen en konden haar niet meenemen. Ik wist dat ze zwanger was en dacht vrij snel nieuwe baasjes te vinden voor de meeste kittens, ik wilde er -naast moederpoes- een houden.

Zo'n beestje in huis maakte het leven meteen een heel stuk aangenamer, en ik noemde haar dan ook Melian, naar de godin uit de boeken van Tolkien die een magisch schild over de stad trok dat alle kwaad buiten hield.

Op zaterdag 13 juli 2024 bracht Melian haar vier kittens ter wereld: drie katers en een poes. De poes heb ik Lúthien genoemd, naar de dochter van Konining Melian uit de boeken van Tolkien... Lúthien was vrij snel mijn favoriet: lief en erg aanhankelijk.

Ik heb redelijk wat online gepost over deze periode, inclusief foto's en video's. Je kunt deze berichten hier vinden:

https://social.woefdram.nl/channel/hans//?cat=cats

Zondag sprong Lúthien ineens aan de voorkant van het huis op de vensterbank. Dat was heel vreemd, want ze was nog nooit aan de voorkant geweest. Ik heb in de achterdeur een kattenluikje, en ze moeten een heel huizenblok omlopen om aan de voorkant van mijn huis te komen. Ik zag aan haar blik dat er iets niet goed was, en ik ging naar buiten. Er kwam net een buurvrouw aanlopen, ze zei dat Lúthien "uit een raam gevallen was, of zo". Ik pakte het beestje op, ze miauwde en blies en had duidelijk heel veel pijn.

Ze kon niet meer staan, ik dacht dat haar linker achterpoot gebroken was. Dierenarts gebeld en daar met Lúthien heengegaan. De röntgenfoto's bevestigden mijn vermoeden: achterpoot gebroken.

Maar niet zomaar gebroken: haar dijbeen was verbrijzeld, helemaal in stukken. Dit was geen kwestie van spalken en een poosje rust houden, de enige manier om haar poot te redden was een ingrijpende operatie waarbij de stukken bot met metaal bij elkaar gehouden zouden worden.

Op dat moment wist ik wat dat betekende. Een dierenarts is geen charitatieve instelling, die moet gewoon betaald worden. En een dergelijke operatie zou veel geld kosten... Ik had niet veel keuze, ik kon Lúthien niet aan haar lot overlaten en heb de dierenarts dus laten doen wat hij kon.

Vanmiddag heb ik haar weer opgehaald. Ze kroop zowat in me, bleef maar kopjes geven en knorren toen ze weer thuis was. Ze leek nauwelijks pijn te hebben, en kon alweer een beetje lopen. De dierenarts had benadrukt dat ze de eerste zes weken niet teveel kracht op die poot mag zetten, en dus niet mag rennen, springen of klimmen.

Dat is een opgave... Het beestje is nog geen negen maanden oud, en is gewend om de hele dag met haar moeder en twee overgebleven broertjes te spelen. Ik heb dus een bench meegekregen van de dierenarts, een flinke kooi waar ze in moet als ik geen toezicht kan houden, en dat zes weken lang. En dan dagelijks medicijnen: pijnstillers, antibiotica en een middeltje om haar wat rustiger te krijgen.

Ik ben heel blij dat ze weer thuis is, dat haar poot waarschijnlijk weer helemaal herstelt en ze nauwelijks pijn lijkt te hebben. Maar de rekening van de dierenarts is niet mis, ik zit momenteel al aan bijna €3000.

Als IT'er kan je best een leuk salaris verdienen, maar ik heb nooit gekozen voor het grote geld. Ik heb gekozen voor werk dat bijdraagt aan een betere wereld, en heb genoegen genomen met een salaris waar ik maar net van rondkom. Deze rekening is ruimschoots meer dan ik kan ophoesten en dus roep ik de hulp in van het grote(re) publiek.

Een deel van de rekening heb ik al betaald, ik hoop nu het einde van de maand te halen met wat er nog over is. De rest moet echter ook nog, en ik weet niet waar ik dat vandaan moet halen.

Help me de dierenarts te betalen, Lúthien is het waard.