Meru disctrict hospital Tanzania

Hallo allemaal,

Wij zijn Tjitske van Dijk en Yara Leenaerts en wij volgen de opleiding tot militair verpleegkundige. In januari gaan wij 3 maanden naar Afrika - Tanzania om stage te lopen in het Meru District Hospital in Arusha.

Tijdens onze voorbereiding stuiten wij op veel op aanwijzingen dat de zorg aldaar, en in vele andere Afrikaanse ziekenhuizen, zwaar onder de norm is, zeker in vergelijking met, bij ons in het westen geldende normen.

Het ziekenhuis lijdt aan een schrijnend gebrek van financiële middelen. De muren zijn kapot en de gangen zijn vaak donker door gebrek aan werkende lampen. Versleten bedden zijn schaars en de meeste patiënten liggen of zitten op de grond, waar de hygiëne uiterst laag is.

In de ziekenhuiskamers wordt elke naald als een kostbaar bezit behandeld. Ze worden na gebruik niet weggegooid, maar schoongemaakt en hergebruikt voor de volgende patiënt. In de hoop dat ze hun taak volbrengen zonder infecties te verspreiden. De verzorgende die jou bloed afneemt met een hergebruikte naald, draagt geen handschoenen. Dit omdat de handschoenen op waren, maar voor jou heeft de verzorgende 10 andere mensen geholpen, die misschien wel het HIV bacterie hebben en zo aan jou worden overgedragen.

Vital signs werden gecontroleerd met verouderde, handmatige apparatuur. In plaats van moderne monitors waren er slechts enkele versleten stethoscopen beschikbaar.

Het zou je maar overkomen dat je een operatie overleefd hebt, maar dat je vitale monitor defect is en de artsen of verpleegkundige niet door hebben dat je ademhaling of bloeddruk zakt, waardoor ze te laat kunnen handelen.

Bij gebrek aan operatielampen voeren chirurgen operaties uit met een gewone staande lamp, als de lamp niet genoeg licht geeft moet iemand van de verpleging bij schijnen met een zaklamp. Naast het gebrek aan licht, is er ook een gebrek aan steriel gereedschap. Hierdoor gebruikt de chirurg een niet-steriel chirurgisch mes om het lichaam open te snijden, wat aanzienlijk veel infecties kan leveren met dodelijke gevolgen.

Voorbeeld casus :

Meneer worstelde al maanden met een knagende knobbel in zijn keel. Na maanden van spaarzaamheid kon hij eindelijk de reis naar het ziekenhuis maken, een zware zeven uur durende tocht te voet door regen en wind.

Bij aankomst in het ziekenhuis, een plaats die hoop zou moeten bieden, werd meneer geconfronteerd met harde realiteiten. Op de grond naast hoestende patiënten moest hij wachten, en pas na twee dagen kon hij geholpen worden.

Een eenvoudig bloedonderzoek (die uitgevoerd werd door een verpleegkundige die geen handschoenen aanhad en een hergebruikte naald gebruikte) onthulde larynxcarcinoom, strottenhoofdkanker. De daaropvolgende operatie was een schaduw van wat het had moeten zijn. De chirurg manoeuvreerde met een gewone lamp, de operatielamp was al weken kapot. Gebrek aan steriel materiaal maakte de situatie nog onwenselijker.

Postoperatief deelde meneer een kamer met tien anderen, waaronder een verlaten baby die dagenlang ongezien op een tafel lag. Toen hij begon te hoesten, ontbrak een stethoscoop om zijn longen te beluisteren. Het duurde twee dagen voordat deze werd gevonden, en toen bleek dat meneer een ernstige infectie had opgelopen.

Gebrek aan zuurstof, onopgemerkt door defecte vitale monitoren, leidde tot blijvende schade. Een week na de operatie werd meneer naar huis gestuurd, nooit volledig hersteld. Dit alles had voorkomen kunnen worden met de juiste hulpmiddelen. Laten we samen streven naar een wereld waar iedereen toegang heeft tot kwaliteitszorg, zonder compromissen.

Wij Nederlanders, vertrouwen op goede zorg, laten wij ervoor zorgen dat ook zij kunnen vertrouwen op goede zorg. Met uw financiële steun kunt u ervoor zorgen dat verhalen zoals die van dhr. niet meer hoeven voor te komen.

Wij houden deze site op de hoogte, zodat u kunt zien waar uw geld naar toe gaat, hoe het wordt besteed en hoe blij de bevolking is met uw hulp. Elke bijdrage is van belang.