Mijn hoop; een hulphond

Hey,

Mijn naam is Angeline Meulmeester en ik ben 21 jaar oud.

Na jarenlang vechten in een uitzichtloze strijd heb ik nog 1 hoop, 1 wens: een hulphond.

Mijn hond, die 24/7 bij mij kan zijn, voor veiligheid en nabijheid kan zorgen en mij kan ondersteunen bij mijn psychische problemen. (waaronder autisme, depressies, PTSS en meer)

Ik zou het enorm waarderen als u alles zou willen lezen, maar voelt u zich niet verplicht!

Als u iets zou willen doneren en dit bericht willen delen zou dit heel veel voor mij betekenen!

Wie ben ik:

Dierenliefhebber en creatieveling, dit omschrijft mij het best denk ik, als het gaat om wat ik fijn en leuk vind. Ik heb echt een enorme passie voor dieren en hou er enorm van om met ze om te gaan. Verder houd ik er enorm van om creatief bezig te zijn en dan voornamelijk met tekenen.

Even over mij:

Al jarenlang worstel ik met mijzelf en de wereld. Toen in mijn tienerjaren van alles uit de hand liep, werd dit enkel erger. Ik wist niet meer hoe ik uit de donkere ellende in mijn hoofd moest komen en zag het leven niet meer zitten. Opnames op verschillende (gesloten) plekken volgden, helaas met veel traumatische ervaringen.

Wat hulp zou moeten zijn, werd trauma.

Maar in een donkere, heftige periode, kwam er in 2019 een lichtpuntje; Yara.

Yara, onze zwarte labrador kwam in mijn leven. Dat beestje hield me in leven, gaf me hoop, motivatie, veiligheid en zoveel liefde. Helaas bleek zij niet voldoende geschikt te zijn om gecertificeerd hulphond te zijn en dus hebben we het hulphonden traject met haar moeten stoppen...

Na 4 jaar lang gevochten en getwijfeld te hebben. Heb ik vorig jaar toch de keuze gemaakt om het traject opnieuw aan te gaan, maar nu met een andere pup.

Maar dit liep allemaal niet zoals gehoopt.

Met dezelfde coach als in 2019, gingen we opnieuw een traject starten. Maandenlang hebben we gezocht naar een geschikt ras/fokker. De gemeente Middelburg zou het traject opnieuw vergoeden. En eindelijk leek alles geregeld te zijn.

En alleen dat al, gaf mij zoveel hoop en kracht! Dit heeft ervoor gezorgd dat ik van jarenlang gesloten afdelingen overging naar een open afdeling.

Maar toen stortte alles weer in..

Ik kreeg het nieuws dat, omdat ik niet meer in regio Zeeland woon, we op zoek moeten naar een andere coach/stichting en dat de vergoeding vanuit de gemeente Middelburg vervalt..

We hebben alles gedaan wat we konden, maar de gemeente Capelle a/d IJssel en de gemeente Rotterdam hebben beide de aanvraag afgekeurd. En weigeren mee te werken.

Na 5 jaar vechten voor mijn leven, voor mijn hondje, is nu geen geld om de training te financieren…

Daarom vraag ik uw hulp!

Een ´normaal´ leven voor mij nu niet haalbaar. Even naar de supermarkt/winkel gaan, een opleiding volgen, werken, door de stad lopen, dat lukt mij niet. Met een hond zou dit wel mogelijk zijn.

Ik weet vanuit het eerdere (niet afgemaakte) traject dat een hulphond mij helpt! Vanuit de trainingen met Yara heb ik zoveel geleerd en ervaren.

Dat een hond mij veiligheid biedt. Dat ik met een hond veel meer dingen zelfstandig zou kunnen doen en minder afhankelijk ben van hulpverlening en zoveel meer.

Mijn hond is mijn doel, mijn leven!

Waar zou mijn hond mij in kunnen helpen?

-Zelfstandig uit huis durven/kunnen.

-Zelfstandig boodschappen durven/kunnen doen.

-Zelfstandig durven/kunnen reizen.

-Helpen bij sociale contacten aangaan met minder angsten.

-Minder afhankelijk zijn van hulpverlening/begeleiding.

-Verminderen van angsten en onzekerheid.

-Gevoel van veiligheid.

-Altijd iemand bij je hebben.

-Een motivatie hebben om door te gaan + het leven aan te gaan.

-Helpen je dag een vaste structuur te geven.

-Crisis(opname) voorkomen.

-Ondersteunen bij een herbeleving/aanval.

-Ondersteunen bij overprikkeling/ paniek.

-Begeleiden bij dissociëren/uitchecken (naar evt veilige plek begeleiden).

-Hoop en steun bieden!!