Belazerd door aannemers, help ons nu met onderdak
Donation protected
Een droomhuis, dat dachten we gekocht te hebben. Inmiddels leven we in een nachtmerrie. Wij zijn de familie Hut. Wij kochten een aantal maanden geleden een nieuw huis in Maasland, een ruime bungalow. Hierin zou mijn vader, die een almaar erger wordende zenuwziekte heeft, kunnen wonen - ook wanneer zijn ziekte hem in een rolstoel dwingt. Daarnaast is er genoeg ruimte voor de drie kinderen. Wij zijn volwassen, maar wonen nog gezellig bij onze ouders. We dachten een geweldige plek gevonden te hebben, heerlijk in het groen, met ruimte om te wandelen met de hondjes. En tuurlijk, er moest het nodige gebeuren aan het huis. Het pand was, om het kort te houden, gedateerd. Maar we hadden een architect in de arm genomen en die zou ons door het proces helpen. Toen wij in augustus de sleutel van het nieuwe huis kregen, zag de toekomst er zonnig uit.
Een eerste wolkje voor de zon kwam al snel. Mijn vader had een ongeluk op het werk. Hij struikelde over uitstekend ijzer van een kapot object in de fabriek. Hierbij brak hij zijn pols. Zijn werkgever besloot hierna hem uit zijn functie te zetten. Ze zijn wel op zoek gegaan naar een functie met ongeveer hetzelfde salaris. Hij kan echter niet meer overwerken. Dit klinkt misschien niet als een probleem, maar hij werkte standaard ongeveer 40 uur per maand over. De hypotheek voor het nieuwe huis is deels gebaseerd op een werkgeversverklaring, waarin staat dat het inkomen uit overwerk 'standaard' is. Financieel wordt het zonder dit inkomen dus moeilijker.
Toen was het 3 november. In overleg met de architect hadden wij, met hulp van vrienden en collega's, allerlei sloopwerkzaamheden uitgevoerd in het huis. Op deze dag hadden wij een afspraak met de architect, en met de aannemer met wie deze architect altijd samenwerkt. Tot onze verbazing was deze aannemer echter niet aanwezig. Waar wij verwachtten in gesprek te gaan over de start van werkzaamheden, kregen wij van de architect te horen dat zijn aannemer het werk niet ging doen - in ieder geval niet voor het budget wat wij van begin af aan besproken hadden. "Je moet zelf maar wat mensen bij elkaar zoeken", kregen we van hem te horen.
Dat deden we daarna dus maar. Met pijn en moeite kregen wet voor elkaar een aannemer te vinden. Deze vroeg meer dan we gepland hadden uit te geven. Maar als een van de weinigen zat hij in de buurt van de originele begroting én hij zei dat hij het af kon hebben voor 1 maart. Dit was van belang, want we hadden ons oude huis verkocht. De architect had ons er immers van verzekerd dat zijn aannemer wel klaar zou zijn voor die tijd.
Wij maakte allerlei afspraken met deze aannemer. We legden hem de situatie uit. Hij deed ons allerlei beloftes. Hij leek het beste met ons voor te hebben. Na de eerdere situatie, hadden we wel moeite een nieuwe aannemer te vertrouwen, maar hij zei: "Ik zal bewijzen dat ik uw vertrouwen waard ben."
Kort hierna overleed onze oma, mijn moeders moeder. Dit maakte een toch al zware periode nog moeilijker. De aannemer wist hiervan, en wist ook hoe zwaar we het hadden. De eerlijkheid gebied te zeggen dat hij ons toen nog vriendelijk behandelde. Maar het duurde niet lang.
In de daaropvolgende maanden kwam er namelijk weinig vertrouwen bij. Wij zijn geen experts, maar zelfs wij zagen dat er verschillende werkzaamheden gewoonweg niet goed werden uitgevoerd. Dit heeft er onder meer toe geleid dat de nieuw aangelegde meterkast al meerdere keren is afgekeurd door instanties, wat tot grote vertraging in de verbouwing leidt. Hierdoor zijn we inmiddels al gedwongen om te verhuizen naar een huurhuis, wat met enorme extra kosten komt.
Ondertussen is ons huis, dat nu niets meer met een droom te maken heeft, nog altijd een bouwput. En onze aannemer? Die blijft facturen sturen, terwijl het werk waarvoor wij betaald hebben niet eens fatsoenlijk gedaan is. Niets waarvoor we betaald hebben is af, maar hij stuurt rekeningen voor dingen waaraan hij niet begonnen is. Omdat wij besloten hebben niet meer te betalen, heeft hij besloten niet verder te werken. Nadat hij dit besluit nam, haalde wij de sleutel weg bij het huis, want er hoefde toch niemand te werken. Deze aannemer is echter nog eens teruggekomen. Toen heeft hij ingebroken. Dit kostte hem weinig moeite, want hij had zelf niet afgemaakte delen van de gevel open en bloot gelaten. Bij deze inbraak heeft hij al betaalde kozijnen, bouwmaterialen, en een apparaat dat niet van hen maar van mijn broer is meegenomen.
Dus zo zitten wij nu; in een huurhuis met zware dubbele lasten. Mijn moeder is moe van de stress. De arbo-arts heeft haar ondertussen naar huis gestuurd en de huisarts schrijft antidepressiva voor. De aannemer die ons beloofde te helpen heeft ons beroofd. Het huis is verre van af en nu hebben we niet alleen meer geld nodig voor het huis, maar ook om juristen te betalen.
Terugkijkend proberen we te achterhalen waar dit fout ging. Deden we iets om dit te verdienen? Wij kunnen niet zien wat. Wij weten alleen dat we hulp nodig hebben, want we komen er niet meer uit; het geld is weg. Daarom vragen wij, ondanks dat we dit normaal nooit zouden doen, om geld. We hebben het nodig, om dit huis in ieder geval in een staat te brengen waarin we het kunnen verkopen zonder dat we voor de rest van het leven in de schuld zitten. Wij hopen dat u ons die hulp kan bieden.
Organizer and beneficiary
Samantha Hut
Organizer
Astrid Hut
Beneficiary