Oud- brandweerman Carlo (51) gescheiden van gezin

Oud- brandweerman Carlo (51) gescheiden van gezin door dwarslaesie in combinatie met Parkinson

Dit is een oproep voor mijn man, onze vader en oud- brandweerman Carlo Timmermans (51), die momenteel noodgedwongen, gescheiden van zijn gezin, in een zorginstelling woont. Een combinatie van Parkinson en een hoge dwarslaesie in zijn nek hebben ervoor gezorgd dat de situatie thuis niet meer dragelijk is omdat ons huis niet geschikt is voor iemand die extreem invalide en rolstoelafhankelijk is. De WMO wil niks vergoeden en nu zijn wij gedwongen om apart van elkaar wonen.

In 2014 is Carlo gediagnostiseerd met Parkinson. Hij was toen al bijna 20 jaar brandweerman in Bergen op Zoom en Roosendaal. Toen wij elkaar leerden kennen in 2018 waren wij direct zo gek op elkaar dat we al snel hebben gekozen om met elkaar verder te gaan, samen met onze kinderen Renske (19), Isis (15) en Jessy (14). Het was vanaf het begin niet makkelijk, maar onze liefde voor elkaar was dermate groot dat wij het lieten werken. Begin maart 2020 werd Carlo volledig afgekeurd door zijn Parkinson na bijna 25 jaar brandweerman te zijn geweest en op 24 maart 2020 bezegelden wij onze liefde met een huwelijk. Begin april 2020 ging er iets verschrikkelijk mis, Carlo raakte in 2 dagen tijd vanaf zijn nek verlamd en gevoelloos. De huisarts dacht dat een ontsteking, misschien de galblaas, de Parkinson klachten verergerden en ondernam geen actie. Carlo voelde niks meer vanaf zijn nek en was vanaf zijn nek verlamd. De ochtend van 10 april 2020 werd hij door zijn ex-collega’s van de brandweer uit het slaapkamerraam naar buiten getakeld en naar het Bravis Ziekenhuis in Bergen op Zoom gebracht. Hier is hij naar een isolatiekamer gebracht, niet omdat ze hem gingen helpen maar omdat er eerst een corona-test moest worden gedaan... Toen uiteindelijk in de avond van de 10e april een negatief testresultaat bekend werd heeft het nog tot de volgende dag geduurd voordat er actie werd ondernomen. Hij heeft uiteindelijk dus meer dan 24 uur, alleen, verlamd, zonder enig medisch ingrijpen in datzelfde isolatiekamertje gelegen. Zonder dat er onderzoeken werden gedaan om te ontdekken wat er aan de hand was, zo is er in deze uren nog meer kostbare tijd verloren gegaan. Toen er uiteindelijk onderzoek is gedaan, werd al snel geconstateerd dat er een abces in zijn nek was ontstaan die de zenuwen in zijn ruggemerg afknelden.  Diezelfde nacht, de nacht van 11 op 12 april werd hij met spoed in het ETZ in Tilburg geopereerd maar het kwaad was al geschied. Er was ondertussen zoveel schade aangericht dat hij nooit meer volledig zal herstellen.

Na een half jaar in Rotterdam in revalidatiecentrum Rijndam te hebben gerevalideerd kwam Carlo eind oktober eindelijk weer naar huis. Zijn huis in Halsteren, waar hij al ruim 17 jaar woont is op dat moment nog de enige plek waar Carlo tot rust komt. Maar omdat dit huis niet is aangepast aan zijn behoeften, wordt duidelijk dat het hier voor hem niet leefbaar is. Wij hebben een huisaanpassing aangevraagd via de WMO, maar zij geven nul op rekest en vergoeden dus niets.

Omdat wij er alles aan willen doen om Carlo zijn huis zijn thuis te laten blijven, is dit onze laatste redding. Wij willen proberen om genoeg geld in te zamelen om het huis aan te laten passen en rolstoelgeschikt te maken zodat hij weer terug thuis kan komen wonen. Een aanbouw, een aangepaste badkamer realiseren en een slaapkamer op de begane grond. We hebben een behoorlijke weg te gaan, maar alle kleine beetjes helpen. Laten wij er samen voor zorgen dat Carlo zich weer gelukkig voelt, samen met ons in Halsteren in plaats van eenzaam en alleen in een zorginstelling. Dit verdient hij gewoon ontzettend.

**Nu zit het ons op dit moment ook tegen dat er een schaarste is aan bouwmaterialen en de bouwkosten deze afgelopen periode flink zijn gestegen door de coronacrisis. Wij hopen dat daar binnenkort verandering in komt en wij een en ander kunnen realiseren tegen een lagere kostprijs...Mochten wij aan het eind van de verbouwing nog een budget overhouden willen we dat schenken aan de Parkinsonstichting.

Heel erg bedankt aan iedereen die ons een steentje bijdraagt. Wij zijn jullie eeuwig dankbaar.

Carlo & Caroline Timmermans

Renske, Isis & Jessy

** https://nos.nl/artikel/2380864-het-is-een-stuk-duurder-geworden-om-een-huis-te-ver-bouwen