Sponsor Kirsten & geef de baby's een sterkere start

Hoi,

Mijn naam is Kirsten Loa en ik heb een missie: voor het einde van augustus minimaal 11 duizend euro ophalen voor premature en zieke pasgeboren baby's, zodat ze langdurig kunnen buidelen bij hun mama en papa/partner.

Lukt doneren via deze pagina niet? Scan deze QR en pas het bedrag naar wens aan:

Buidelen, oftewel: huid-op-huid knuffelen met je kleintje, vergroot overlevingskansen en vermindert de risico's op infecties bij de baby, van levensbelang dus!

Een buidelstoel maakt langdurig buidelen beter mogelijk, maar deze stoelen worden vanuit de overheid niet vergoed. Daarom is de afdeling waar zieke & premature baby's opgenomen worden, afhankelijk van donaties.

Jouw donatie komt ten goede aan de baby's op de afdeling Neonatologie in het Dijklander Ziekenhuis in Hoorn. Hier liggen alle zieke en prematuur geboren baby's van Hoorn, Purmerend en omstreken.

Met jouw donatie worden:

Help mee, sponsor mij!

Wat doe ik hiervoor? Op 24 augustus 2024 ren ik een ultra; de Ultraks Matterhorn in Zwitserland. Dit is een evenement waarbij ik al hardlopend een afstand van 49 kilometer en 3600 hoogtemeters zal afleggen over voornamelijk natuurlijke trails. Hiervoor kun je mij sponsoren.

Wij (mijn gezin en ik) hebben zelf meerdere keren op deze afdeling gelegen met ons pasgeboren zoontje Senne. Daar ontstond het besef: baby's en ouders horen niet in het ziekenhuis. Ik wil de afdeling bedanken en de gezinnetjes daar steunen en ik wens hun een zo'n sterk mogelijke start.

Nu het bij ons al een tijdje goed gaat, zet ik mijn beste beentje voor en vraag ik mensen mij te sponsoren in aanloop naar mijn ultra-evenement om zo de buidelstoel te kunnen doneren die zoveel gezinnen kan helpen. Dit is tevens mijn bedankje aan de lieve meiden op de afdeling die ons zo fijn hebben geholpen in de periode dat de gezondheid van onze Senne zo onzeker was.

Doneren gaat eenvoudig:

1. Druk op de oranje knop & doneer een bedrag naar keuze

2. Deel deze pagina met familie, vrienden of zakelijk netwerk

Op het Instagram account @24ultrarunner kun je mij volgen in de voorbereiding en voortgang.

Iedere bijdrage - hoe groot of klein ook - is van enorme waarde. Dankjewel!

Lukt het doneren niet? Stuur mij een berichtje, dan stuur ik je rechtstreeks een linkje!

Over de crowdfunding:

Stichting Vrienden van het Dijklander:

Ik heb veel contact met Stichting Vrienden van het Dijklander, jouw donatie gaat hiernaartoe en samen zorgen we ervoor dat je donatie rechtstreeks naar de beschreven wensen gaat. Hiermee kan ik garanderen dat je donatie terecht komt waar het voor bedoelt is, iets wat ik heel belangrijk vind!

De rekensom naar 11 duizend euro:

-> Bij het bereiken van 2.500 euro kunnen we de afdeling voorzien van genoeg speciale nestmaterialen voor alle pasgeboren baby's. (scroll door voor meer info)

-> Bij het bereiken van 3.500 euro kunnen we de afdeling Neonatologie voorzien van de nestmaterialen én speciale buideljassen.

-> Bij het bereiken van 11.000 euro kunnen we de afdeling voorzien van genoeg nestmaterialen, buideljassen én een speciale buidelstoel.

Deze exacte wensen kunnen we vervullen met 11 duizend euro:

Wens 1 - Ondersteuningsmaterialen (in prijs variërend van 50 - 250 euro p/s): dit zorgt ervoor dat pasgeboren baby's zich in de couveuse geborgen en veilig voelen. Met de aanschaf van dit speciale nestmateriaal hoeft er niet meer geïmproviseerd te worden. Dit zal veel gebruikt worden, omdat dit voor iedere baby bruikbaar en wenselijk is.

Wens 2 - Buideljassen (195 euro p/s): dit zorgt ervoor dat de baby - ondanks de nodige snoertjes en draadjes - toch goed bij mama of papa op de huid kan liggen. Met 4 jassen zou de afdeling enorm geholpen zijn!

Wens 3 - Een buidelstoel (tussen de 5.000 - 7.500 euro p/s): deze stoel is volledig ergonomisch en stelt papa/partner in staat langdurig te buidelen tijdens de opname. Een waardevolle toevoeging die ook de partners en hun hechting met de baby de aandacht geeft die ze verdienen!

Dit zijn allemaal materialen die het ziekenhuis zelf niet mag/kan aanschaffen en waarvoor ze dus afhankelijk zijn van hulp en donaties van buitenaf.

(foto's collage producten: Benjamin Care)

Ik geloof dat we dit samen kunnen ophalen!

Help je mee? Klik op de oranje knop en doe een donatie.

De donaties gaan rechtstreeks naar de Stichting vrienden van het Dijklander, ook als de ultra-marathon om wat voor reden dan ook door mij niet gelopen kan worden, komt jouw donatie nog steeds ten goede aan de baby's en de nestmaterialen op de afdeling! :) [tekst gaat door na de foto]

Waarom deze afdeling?

1,5 jaar geleden lagen wij zelf als gezinnetje op de afdeling Neonatologie met onze zoon Senne. We hebben veel angstige momenten meegemaakt en hadden niet de mooie kraamweek waar je op hoopte. Als je nog een stuk doorscrollt op deze pagina, neem ik je in blog-stijl mee door deze hele ervaring.

Kort samengevat: mede dankzij de goede zorgen tijdens onze opname gaat het nu erg goed met ons gezin en Senne. Daarom wil ik graag iets terug doen voor de afdeling en alle ouders & kindjes die hier nog verblijven in de toekomst. [tekst gaat verder na de foto's]

Het belang van liefdevolle & veilige hechting

Een opname in het ziekenhuis met je pasgeboren baby is heel onzeker. Een veilige en liefdevolle hechting is enorm belangrijk, zowel voor de ouders als voor de baby die net op de wereld is gekomen. Het is wetenschappelijk bewezen dat baby's die goed buidelen - vooral bij opname door vroeggeboorte - betere overlevingskansen hebben en minder kans op infecties op latere leeftijd.

Daarom gaan alle opbrengsten van deze campagne naar materialen die deze veilige & liefdevolle hechting versterken op de afdeling.

Zoals beloofd, ook mijn persoonlijke verhaal in een blog:

Terug naar 27 juli 2022. Na een traumatische bevalling en een moeilijke start voor onze pasgeboren man, mochten we de volgende dag toch naar huis naar ons dochtertje Norah van toen 1,5 jaar oud. Helaas werd ik zelf plotseling ziek en moesten we diezelfde avond met spoed terug naar het ziekenhuis. Senne kon gelukkig mee, maar Norah bleef thuis bij opa & oma. Wat bleek? Ik had 'kraamvrouwenkoorts'. Vette pech. Met drie verschillende antibioticakuren via het infuus, knapte ik gelukkig al snel op. Op aandringen van mijn man & mij, mochten we de volgende dag naar huis om thuis aan te sterken. Eindelijk kon onze kraamweek met z’n viertjes dan echt beginnen!

Maar helaas... diezelfde nacht werd Senne (inmiddels 2 dagen oud), ineens heel geel en ziek. En zo belandde ik die ochtend op de eerste hulp met de kleine man. Diezelfde dag (op ‘dag drie van onze kraamweek’) werden we opgenomen. We kwamen op de afdeling Neonatologie terecht.

En waar je het liefst alleen maar wilt knuffelen met je pasgeboren kereltje, moest Senne 'Fototherapie' ondergaan. Oftewel: onder de blauwe discolamp... Hij mocht alleen bij mij liggen als hij moest drinken.

Derek was thuis bij Norah, om haar toch zoveel mogelijk haar normale ritme te bieden. Ze kwamen wel samen iedere dag langs.

Senne ging helaas eerst juist achteruit. Al snel was hij niet sterk genoeg meer om zelf te drinken en moest daarom aan de sondevoeding.

Het moment dat hij een slangetje in zijn kleine neusje kreeg, barstte ik in tranen uit. Ons kleintje werd zieker en ik was bang dat ik hem kwijt ging raken.

Gelukkig mocht hij tijdens de sondevoedingen even bij mij liggen. Die momenten koesterde ik echt. Ik telde de minuten af op de klok tot de verpleegkundige weer binnen zou komen.

Op de foto's zie je de opgerolde handdoekjes om Senne heen. Dit deden we om Senne toch een geborgen & veilig gevoel te geven, ondanks dat hij daar in z'n eentje lag. De handdoekjes vouwde de verpleegkundige zelf. En later kon ik het ook. Het was niet erg om dit zelf te vouwen, maar het moest vaak opnieuw. Vooral als hij wat beweeglijk was.

Met de opbrengsten van deze campagne kunnen we dit dus vervangen voor betere en luxere materialen!

Gelukkig sloeg de therapie in het ziekenhuis aan! Senne maakte in korte tijd mega sprongen. Toen hij zelfs weer zelfstandig kon gaan drinken, mochten we na 6 dagen opname naar huis. Eindelijk werden we herenigd als gezin van 4 en kon 'de kraamweek' thuis alsnog beginnen.

Eenmaal thuis.

Thuis veranderde ik in een moederleeuw. :') De opname in het ziekenhuis maakte dat ik mega alert was op ALLES. Dat moest slijten. Gelukkig is Derek een super betrokken papa, dus vonden we hier snel samen onze weg weer in.

Als ik eraan terugdenk, heeft het ‘veilige’ gevoel dat ik (en wij) hebben ervaren tijdens de opname, hier zeker aan bijgedragen.

Ik had vaak de uitslagen eerder dan dat de kinderarts op de kamer was. En ik werd door het team op de afdeling goed betrokken in alle stappen. Tegelijkertijd besef je continu hoe kwetsbaar je kleintje is.

Tweede opname binnen half jaar op kinderafdeling

Toen Senne 5 maanden oud was, werd hij nog een keer opgenomen op de kinderafdeling. Deze afdeling is verbonden met de Neonatologie. We verbleven hier opnieuw meerdere nachten. En ook dit was een hele spannende tijd. Maar gelukkig was hij toen al een stuk groter en sterker. En wist ik beter wat ons allemaal te wachten stond.

Dat we ‘terug’ kwamen op de afdeling, was enerzijds verschrikkelijk. Anderzijds maakte dit ook dat ik mij verbonden ben gaan voelen met de afdeling en de mensen daar. Het is de laatste plek op aarde waar je wilt zijn en tegelijkertijd de enige, omdat ze je daar goed kunnen helpen.

Nu gaat het gelukkig heel goed met Senne! Hij loopt, praat en banjert als trotse dreumes de wereld rond.

Samen sterker

Met de tijd die er overheen is gegaan én de hulp vanverloskundig-trauma-coach Vanesca, besef ik dat wij enorm veel mazzel hebben gehad. Met het verloop, maar ook in het algemeen. Er zijn veel ziekere kindjes of nog erger…

Maar vergelijken is absoluut niet mijn doel hier. Ik wil gewoon heel graag wat terug doen. Uit dankbaarheid voor de afdeling, uit steun voor de andere mama’s en papa’s en voor de onzekere start van deze baby’s.

Mijn uitlaatklep

Na de bevalling had ik lang te kampen met bekkeninstabiliteit. En toen ik ein-de-lijk weer kon hardlopen na 8 maanden, voelde ik mij sinds lange tijd weer mijn sterke zelf. Hardlopen is altijd al mijn uitlaatklep geweest, helemaal in de natuur.

Na afgelopen jaar mijn eerste solo-trail naar een bergtop in Oostenrijk tijdens onze vakantie, besloot ik mijn ultra-droom niet langer uit te stellen. En zo zijn we hier aangekomen. Fit & ready, met een prachtig gezin en nu een dubbele missie. Mijn eerste ultra volbrengen én daarmee tegelijkertijd iets terug doen voor de afdeling waar we veel aan te danken hebben.

Wil jij mij helpen deze missies te volbrengen? Doneer via de oranje knop of deel de pagina via de gele knop. Ik ben je heel erg dankbaar!

(Foto tijdens onze hike met de kids in de bergen van Oostenrijk afgelopen september - we zijn weer helemaal in ons element!)

- -

Speciale dank aan deze geweldige mensen:

• Derek Plooijer (mijn liefste, mijn steun & toeverlaat en de beste papa van de wereld!)

• Kim Thijssen (onze kraamzorg en -engel – die twee keer tijdig signaleerde dat we direct naar het ziekenhuis moesten en mij begin dit jaar enthousiast met de afdeling in contact bracht toen ik mijn campagne idee met haar deelde)

• Joke Kulkens (teamleider Neonatologie – die de lead heeft gepakt op de afdeling voor het achterhalen van de wensen voor deze actie en zelfs in haar vrije tijd mailtjes beantwoordt)

• Merel Meeuwes (kinderarts – die ons onwijs goed heeft geholpen tijdens de opnames én ook in de opzet van de campagne direct te hulp schoot)

• Klarianne Roseboom (communicatie adviseur Dijklander Ziekenhuis – die alle lijntjes voor ons samenbrengt en alles voor ons uitzoekt en naar het volgende niveau tilt met de juiste mensen)

• Barbara de Clercq Zubli (fondsenwerver Prinses Máxima Centrum – die zo lief was om met mij te willen sparren en mee te denken in aanloop met de campagne! Door haar feedback werd deze pagina al een stuk beter.)

En dit is lang niet iedereen.

Sinds ik hieraan begonnen ben heb ik al zoveel mooie gesprekken mogen voeren met mensen die ook iets soortgelijks hebben meegemaakt of zich verwant voelen aan de campagne. Dank voor jullie eerlijke verhalen.