Workshops voor kinderen in Pikin Slee, Suriname
Donation protected
CLUBKOLIBRIE* BRENGT KUNST NAAR KINDEREN/JONGEREN IN PIKIN SLEE
Lieve vrienden, familie, collega's en geïnteresseerden,
Afgelopen jaar hebben wij, Vinije Haabo en Mirjam Marks, samen met een fantastisch team in Pikin Slee de Vpro jeugd serie/film Kinderen van Mavungu mogen maken. Pikin Slee is een dorp diep in het tropisch regenwoud van Suriname en ligt aan de Boven-Suriname rivier , 3 uur rijden en nog eens 2 uur varen dwars door het regenwoud vanaf de hoofdstad Paramaribo. De film gaat over het laatste jaar van Kenny, 13 jaar , Yoseva 14 jaar en Maticha 14 jaar op de basisschool en meteen ook het laatste jaar in het dorp omdat er (nog) geen vervolgonderwijs aan de rivier wordt gegeven.
Vinije is in Pikin Slee geboren en heeft net als Kenny, Yoseva en Maticha op zijn 14de pikin Slee moeten verlaten om verder te kunnen leren. Mirjam heeft Vinije in Pikin Slee leren kennen toen zij in 2000 over hem de film Bezoek aan de Granman maakte. Het betrof een aflevering van de NTR-serie Wie niet weg is is gebleven in het kader van 25 jaar onafhankelijkheid van Suriname. Vinije woont intussen in Nederland. Mirjam heeft met haar gezin tussen 1997 en 2011 ruim 6 jaar in Suriname gewoond en is in die periodes heel vertrouwd geraakt met Pikin Slee en haar inwoners.
Na de opnames van de film in 2000 hebben we samen met het dorp tijdens een krutu , een dorpsvergadering , aan de gemeenschap gevraagd wat het dorp nodig had . Dat waren extra leslokalen voor de basisschool. We hebben toen een groot benefietfeest in Amsterdam gehouden en met de opbrengsten daarvan samen met de mensen uit het dorp 3 extra klaslokalen kunnen bouwen. Deze lesruimtes zijn nog steeds volop in gebruik.
Ruim 20 jaar later wilde Mirjam een film maken over kinderen die opgroeien in Pikin Slee en bij de opnames was Vinije een onmisbaar lid van de crew, als tolk, fixer en verbinder met het dorp.
Na de opnames hebben we opnieuw een krutu met de mensen uit het dorp gehouden en gevraagd waar kinderen/jongeren behoefte aan hebben. Daar kwam uit dat het fijn zou zijn als er een plek is waar kinderen in rust kennis kunnen maken met kunst , techniek en andere informatie kunnen krijgen. Tijdens schooluren en ook daarbuiten. In Pikin Slee ontbreekt het aan middelen en kennis om in zo’n creative en educatieve voorziening te voorzien.
Maticha, Kenny en Yoseva
Daar hopen we snel verandering in te brengen. Het is onze bedoeling een fysieke plek te creëren waar kinderen en jongeren mee kunnen doen aan workshops, gastlessen volgen en films kunnen kijken, zowel met hun schoolklas als buiten de lestijden. Een cultureel centrum waar materialen aanwezig zijn, waar ze kennis kunnen maken met kunst en techniek , waar ze hun talenten kunnen ontdekken en inspiratie kunnen opdoen tijdens de (creatieve) workshops.
WAT WE GAAN DOEN
- Het gebouwtje, Ananiswosu, in aanleg dat achter het Samaaka (Marron) museum in het dorp staat afmaken. Zie onder foto van het geraamte dat er al staat.
- Materialen aanschaffen waar de kinderen mee kunnen werken zoals i-pads, een beamer, verf etc. en zorgen dat deze op een goede plek bewaard en onderhouden worden.
- Een systeem opzetten waarbij workshopleiders en gastdocenten , uit zowel binnen- als buitenland, op vrijwillige basis workshops komen geven, kennis komen delen of andere activiteiten met de kinderen komen doen.
- Kinderen/jongeren uit Pikin Slee naar plekken brengen waar ze kennis kunnen maken met kunst , techniek en meer. De eerste activiteit staat al vast: we willlen de familieleden en andere betrokkenen bij de film Kinderen van Mavungu naar Paramaribo laten komen om de premiere van de film mee te maken in TBL Cinema op 4 juli.
Dit alles in goed overleg en in samenwerking met inwoners van Pikin Slee. Te beginnen met basia Edje Doekoe.
Anansiwosu
Het gebouwtje voor de activiteiten wordt de eerste plek waar ClubKolibrie* neerstrijkt. Het is een cadeau voor de kinderen/jongeren van het dorp. ClubKolibrie, in Pikin Slee het kleine zusje van Tomtomboti ( de specht) zoals de groep van oprichters van het Saamaka Museum heet.
ClubKolibrie heeft als missie om kunst, techniek en meer naar de kinderen/jongeren te brengen op plekken waar deze niet voor handen is. Daarnaast streeft ClubKolibrie ernaar om, omgekeerd, ook kinderen/jongeren naar plekken te brengen waar ze kennis kunnen maken met kunst , techniek en meer.
Om dit alles in gang te kunnen zetten vragen wij jullie ondersteuning. Met elke bijdrage, hoe bescheiden ook, zijn we superblij.
Wij houden je vanzelfsprekend op de hoogte van de ontwikkelingen via de website www.clubkolibrie.nl en als je ons een mailtje stuurt naar [email redacted] : kan je je aanmelden voor de nieuwsbrief.
odi!
Gaantangi fii!,
heel veel dank
Vinije Haabo, Mirjam Marks en Edje Doekoe
mede namens Producent Tangerine Tree
vormgeving logo Hedy Tjin
Kinderen van Mavungu
uitzendata: zondag 11, 18 , 25 juni en 2 juli NPO ZAPP 19.20u
camera: Quincy Lisse
Verteller: Typhoon ( Glenn de Randamie)
geluid: Bram Meindersma, Jamey Reso, Gerben Kokmeijer
fixer, vertaler: Pikin Slee Vinije Haabo, Edje Doekoe
montage: Sander Cijsouw
vormgeving: Hedy Tjin
productie: Paramaribo Ann Hermelijn
productie: Tangerine Tree, Manon Tsang
Nienke Korthof, Willem Baptist
eindredactie Vpro: Juliette van Paridon
WAAROM DE NAAM
ClubKolibrie ?
deze is geïnspireerd op het volgende verhaal :
Op een dag vloog de kolibrie over het uitgestrekte regenwoud. In de verte zag hij
rookpluimen. Nieuwsgierig ging hij eropaf. Algauw zag hij dat een deel van het bos in
lichterlaaie stond. Iets verderop, aan de oever van het meer, zaten allerlei dieren
moedeloos bij elkaar: giraffen, tijgers, olifanten, maar ook apen, kikkers en
bosvarkens.
‘Jongens, wat is er aan de hand?’, vroeg de kolibrie.
‘Dat zie je toch?’, zei de olifant: ‘Het bos staat in de fik.’
‘Maar waarom doen jullie niks?’, vroeg de kolibrie.
‘Joh, zo’n enorm vuur; dat heeft toch helemaal geen zin?’, antwoordde de giraf.
De kolibrie schudde met zijn kopje. Vervolgens vloog hij naar het meer, slurpte zo
veel mogelijk water in zijn bekje om het even later boven het vuur uit te spugen.
‘Wat doe jij nou?’, vroeg het nijlpaard.
‘Nou’, zei de kolibrie: ‘Ik doe wat ik kan. Als iedereen nou doet wat-ie kan, gebeurt er wel wat.’
Daarom om de naam clubkolibrie, we zijn allemaal een kolibrie en maken zo het verschil.
join de club!!
keep you posted!!
Organizer
Mirjam Marks
Organizer