Hulphond voor Yvonne

Hoi! Ik ben Yvonne, 26 jaar, ik woon in Nieuwegein waar ik met begeleiding woon.

Deze crowdfunding opzetten is voor mij een hele stap, ik wil eigenlijk graag altijd alles zelf kunnen en hulp vragen van buitenaf is absoluut niet helemaal (of helemaal niet) mijn ding. Ik wil niet 1001 diagnoses neerzetten en foto’s die ‘bewijzen’ hoe ziek ik ben, ondanks dat ik die beide wel degelijk genoeg heb. Al sinds mijn 15e ben ik in behandeling, ben ik een echt niet meer te volgen aantal keer opgenomen en staat mijn leven in het teken van het volgen van behandeling in alle soorten en maten waarbij ik keer op keer terugviel. Ik heb zeker veel geleerd over mezelf maar sommige behandelingen hebben ook meer kwaad dan goed gedaan.

Waarom deze crowdfunding?

Nog steeds ben ik in behandeling, maar omdat er zoveel ‘problemen’ zal ik het maar even noemen tegelijk spelen, is het heel erg lastig hier nog een uitweg in te vinden. Om een klein inzichtje te geven in Jip en Janneke taal, door trauma heb ik dagelijks veel last van dissociaties en herbelevingen. Hierbij verlies ik het contact met mezelf, mijn omgeving en elk besef van tijd. Om te vluchten uit deze cirkel blijf ik urenlang buiten rondjes lopen en lukt het niet om te eten. Steeds duidelijker wordt hoe mijn eetstoornis hierin een rol speelt, alles wat er in mij gebeurt moet ergens heen. Alles wat ik niet naar buiten kan richten, kan wel naar binnen. Er ‘echt zijn’ met zoveel wat er is, is simpelweg enorm heftig en doet enorm veel pijn. 

Toch wil ik onwijs graag iets doen wat me voldoening geeft, iets kunnen bijdragen aan deze wereld waardoor ik een opleiding startte. Maar ik kan niet naar school als ik urenlang in mijn kamer op de grond lig en elke connectie met de realiteit kwijt ben. Als ik te bang ben om in een volle trein te kunnen zitten. Als mijn brein alle prikkels niet kan filteren en ik niet meer in staat ben na te denken om alledaagse handelingen te kunnen doen.

Op heel veel van deze momenten is er niemand bij mij. Die kan signaleren wat er gebeurt, die mij kan helpen. Een mooie zin die ik ooit las, ik wil niet dat iemand mij redt. Ik wil dat iemand naast me staat terwijl ik mijzelf red. Ik wil niet opgeven, maar op deze manier is het leven voor mij niet te dragen, dat ik er nog ben is simpelweg wel een wonder. En ik wil er kunnen zijn. Ik kan het alleen, niet alleen. Dat is waar het idee geboren werd om een eigen hulphond op te leiden…

Ik kan met behulp van een hulphondorganisatie mijn eigen hulphond gaan opleiden die altijd bij mij kan zijn, overal met mij mee naartoe kan, kan helpen op momenten en bij dingen waar mensen niet bij zijn of dat niet meer kunnen. Een hulphond mag mee naar elke openbare gelegenheid wat betekent dat mijn leefwereld wordt vergroot. Ik kan naar plekken toe en dingen ondernemen die ik al zo lang niet meer kan!

Wat feitjes over de opleiding

- Ik krijg een puppy in huis die getest is op zijn of haar geschiktheid als hulphond

- Ik leid mijn eigen puppy op tot hulphond met behulp van een trainster vanuit een hulphondorganisatie. We beginnen met de basis opvoedthema’s waarna de hond steeds intensiever getraind zal worden om mij te kunnen helpen in de dingen waar ik tegenaan loop

- De hele basisopleiding duurt bij elkaar minstens 1,5 jaar. Hierna blijft je hond zich ontwikkelen en is er jaarlijks een hercertificering nodig om mijn hulphond te kunnen blijven

Geen vergoeding

Maar nu komt de clue (ja het duurde even), zowel door de zorgverzekering als door de gemeente wordt dit traject niet vergoed. Dit vanwege een gebrek aan wetenschappelijk bewijs dat een hulphond bijdraagt aan iemand zijn of haar zelfredzaamheid. Maar ik heb gezien dat dit kan. Ik geloof dat het kan. Ik wil vragen of je mij wil helpen om dit te kunnen realiseren door een bijdrage te leveren aan mijn hulphondtraject. Want dit traject is duur. En nee, dat geld heb ik zelf niet. Het gaat om de kosten van de opleiding, de kosten van aanschaf van de hond, de eerste standaard verplichte kosten als dierenartsbezoeken etc. Dit allemaal komt op een bedrag van 20.000 euro. Dus ik wil vragen, wil jij bijdragen aan dit traject? Hoe groot of klein ook, ik ben er allemaal onwijs dankbaar voor. Of om deze pagina te delen met vrienden, familie, je omgeving.

HOOP

Terwijl ik hier zit en hierover praat (typ dus) voel ik iets wat ik al heel lang niet meer heb gevoeld. Iets wat ik niet meer kon zien. En dat is hoop. Hoop dat er ook voor mij een toekomst is. Hoop dat ik kan leven. Hoop dat ik het niet meer alleen hoef te doen. Ondanks dat ik geloof dat ik en ook jij die dit leest nooit alleen bent. Maar ik wil zo graag weer kunnen leven. Kunnen ademen. Niet altijd bang zijn. Niet zo beperkt zijn door alles waar ik mee struggle.

Bij mijn aanmelding voor dit traject werd me gevraagd wat een hulphond voor mij zou kunnen betekenen, dit was mijn antwoord:

‘Om onvoorwaardelijk iemand te hebben die altijd bij me kan zijn waar ik ook ben, hoe ik me ook voel. Dat ik me veiliger kan voelen in de wereld, meer kan gaan durven, dat ik meer kan leven i.p.v. overleven. Ik heb alle jaren therapie zeker wel veel geleerd maar in het dagelijks leven zijn er zoveel dingen waar ik tegenaan loop waar zij niet bij zijn, waarbij ik denk dat een hulphond van zoveel waarde kan zijn. Ik geloof dat hij of zij me structuur kan geven, mij kan spiegelen zodat ik me bewuster word van mijn grenzen, ik meer stil kan staan, mij kan steunen als ik verdrietig of bank ben, mij meer uit mijn hoofd kan houden, ik sneller uit herbelevingen kom of die minder heb, een afleiding kan zijn in sociale situaties, veiligheid kan bieden, helpen afschermen voor teveel prikkels, een reden zijn om te blijven leven!’

Heel erg bedankt voor het lezen en voor je hulp! Liefs Yvonne