Lift Me Up

We are raising funds to install a wheelchair lift in our house. I was paralyzed following a traumatic spinal cord injury on October 2nd, 2022.

(Nederlandse tekst hieronder)

Our story: It's a beautiful sunny day in Cape Town, and we decide to spend the morning on the Melkbos beach with friends. While Mirjam and our 18-month-old daughter Nadia play on the beach, I am lying on a surfboard bobbing on the gentle waves. After half an hour I decide to catch a last wave to shore to join the others. I start to push myself up when my hand slips and I fall to the side, at just the exact same moment that a wave hits me and flips my head against a sandbank. I try to lift my head out of the water, willing my arms or legs to move, but they no longer respond. Those few seconds have turned our lives upside down.

I have very little recollection of the next week. I was pulled out of the water by another surfer, taken to a nearby hospital and by the evening I was in theatre for spinal cord surgery. One day later, I developed severe pneumonia from inhaling sea water, and was placed on ventilation. After three nerve-wrecking weeks in ICU, the air ambulance crew arrived to fly us back to the Netherlands. There followed another month in hospital in Leiden, and 6 months in a physical rehabilitation center in Utrecht. I have permanent C5 quadriplegia, which means I am paralyzed below my shoulders, able to move my arms but not my hands.

Mirjam, my amazing wife, has been the rock of our family. She handled all the emergency arrangements and struggled through her own intense emotions while caring for Nadia and supporting me. She never missed a day to visit me in hospital. She drove the hour commute twice weekly to bring Nadia to see me in rehabilitation. With overwhelming support from family, friends, coworkers, and neighbors, she has continued on with Nadia at home, even returning to work after our return to the Netherlands. And when our house was deemed too small for the care I would need, she immediately set out to find us a new place to call home. Against the odds on the overheated housing market, Mirjam was able to find a house within our budget that met all size requirements for wheelchair living and extensive home care. The house has only one limitation: the stairs. Thankfully there are several options for a compact home elevator to access the bedrooms and bathroom, however all of them are costly and will require years of savings.

The WMO-fund has assisted us with other necessary home adjustments, yet after a 6-month long application process, they have twice refused a request for a wheelchair lift despite routinely placing them in other similar situations. I have been discharged from the rehabilitation center but am forced to sleep and stay in the living room with my bed and supplies taking up the valuable and limited space to maneuver with my wheelchair.

While I am grateful for all that we have already overcome, this is not a new normal which we are willing to accept. I want to sleep next to my wife again, we need each other. I want to tuck my baby girl into bed, I have missed a quarter of her life and want to make the most of every minute with her. I want the dignity of knowing that I can sleep in my own bedroom. With this lift I will be able to be independent in my own home and feel like I can contribute to my family and our lives. After the turmoil and trauma of the last 9 months, this lift feels like the crucial step in making our house a home again. Please help lift me to the second floor!

• We deeply appreciate every contribution.

• Feel free to share on social media.

• We will continue to update this page with photos and information about the elevator installation process.

• Please do contact us with any questions!

• Should we raise more than our goal, the extra money will go towards financing a wheelchair accessible family car.

Wij hebben deze fundraiser opgestart om een lift te kunnen instaleren in ons huis. Dit omdat ik door een surfongeluk een C5 dwarsleasie heb opgelopen op 2 Oktober 2022.

Tijdens onze vakantie in Kaapstad besloten we een dagje naar het strand te gaan met vrienden. Ik zag de kalme golven en besloot van de gelegenheid gebruik te maken om te gaan surfen terwijl Mirjam en mijn dochtertje van 1,5 jaar op het strand bleven spelen. Na een half uurtje surfen dacht ik om nog 1 golf te pakken richting het strand om daarna terug te gaan naar mijn familie. Helaas ging dat niet zoals gepland. net toen ik wou gaan staan glipte mijn hand van de plank en val ik in het water. Daarna pakte een golf mij op en kom ik met m'n achterhoofd tegen een zandbank aan. Ik probeer weer boven water te komen, maar ik merk dat ik niks meer kan bewegen behalve mijn hoofd. Gelukkig ben ik snel genoeg uit het water gehaald zodat ik nog leef, maar de achtbaan waar ik op gezet ben was nog niet klaar.

Ik kan me van de eerste week na het ongeluk weinig herinneren. Nadat ik door een andere surfer gered was ging ik naar het ziekenhuis waar ik dezelfde avond werd geopereerd om mijn gebroken nek te stabiliseren. De volgende dag ontwikkelde ik een zware longontsteking vanwege het inhaleren van zeewater, waardoor ik o.a. aan de beademing moest via een canule in m'n nek. Na 3 weken op de IC kon ik pas terug naar Nederland, waarna ik nog een maand in het ziekenhuis in Leiden lag. Hierna heb ik nog 6 maanden gerevalideerd in revalidatiecenrum de Hoogstraat. En weet nu ook dat ik een C5 dwarsleasie heb, wat inhoud dat ik verlamt ben vanaf m'n borstkast, en geen triceps noch handfunctie meer heb.

Mirjam, mijn geweldige vrouw, is letterlijk mijn rots en mijn redding geweest. Naast alle medische dingen regelen en bellen met de verzekering, moest ze ook zichzelf staande zien te houden door een wervelwind aan emoties. Dit alles terwijl ze ook de volledige zorg had voor onze dochter, en mij steunde waar ze kon. Wanneer het kon was ze aan mjn zijde, zowel in het ziekenhuis als het revalidatiecentrum. Met overweldigende hulp van familie, vrienden, collega's, en buren is het haar zelfs gelukt om naast dit alles weer terug aan het werk te gaan. En toen we erachter kwamen dat ons huis niet geschikt was voor mij en mijn rolstoel, is ze gelijk op zoek gegaan naar een nieuw thuis. Tegen alle verwachting in is het haar gelukt een woning te vinden welke geschikt is voor een rolstoel en voor alle aanpassingen en zorg die bij een hoge dwarsleasie komen. Het heeft alleen 1 nadeel namelijk trappen. Gelukkig zijn er tegenwoordig goede compacte huisliften beschikbaar, helaas zijn deze ver buiten ons budget.

We hebben voor hulp gevraagd bij de WMO, maar hoewel ze wel bereid zijn om te helpen met andere woning aanpassingen, hebben ze ons verzoek voor een rolstoellift 2 keer geweigerd. Helaas is de aanvraag procedure een langdurig traject. We zijn nu 6 maanden verder, en in de tussentijd ben ik ontslagen uit het revalidatie centrum, en kampeer ik met bed en al mijn zorgspullen in de woonkamer totdat er een mogelijkheid is waardoor ik weer boven kan komen. Nu maakt de rotzooi me niet zoveel uit, maar ik wil weer kunnen douchen, ik wil weer naast m'n vrouw kunnen liggen en dit hoofdstuk in ons leven proberen af te sluiten. Ik wil weer helpen met het naar bed brengen van mijn dochtertje, en een verhaal voorlezen. Ik heb al een kwart van mijn dochters leven moeten missen, en ik wil zoveel tijd als ik kan spenderen met haar. Hopelijk kunnen jullie ons hiermee helpen.

• We waarderen alle hulp enorm!

• Voel je vrij om dit bericht te delen.

• Met verloop van tijd zullen we updates plaatsen met foto's en informatie betreffende de lift instalatie

• Stel ons gerust vragen mochten die er zijn.